قیمت دلار در سنا

کمی درباره دلار آمریکا

دلار آمریکا (United States dollar) با واحد اختصاری USD و علامت $، یکای رسمی پول ایالات متحده آمریکا است که در سال ۱۷۸۵ توسط کنگره این کشور تصویب شد.

نام پول کشورهای زیادی مثل استرالیا، کانادا و … هم دلار است اما وقتی از کلمه «دلار» به تنهایی استفاده می‌شود، منظور همان دلار آمریکا است. واحد پول دیگری که در آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد پِنی (Penny) یا همان سِنت نام دارد. هر سنت برابر با ۰.۰۱ دلار است.

دلار آمریکا به عنوان قدرتمندترین پول دنیا و ارز ذخیره شماره یک جهان شناخته می‌شود. بیش از ۶۲ درصد صندوق‌های ذخیره ارزی کشورها را دلار آمریکا تشکیل می‌دهد و بیشتر ارزش‌های پولی جهان اعم از معیارهای اقتصادی و قیمت‌های جهانی کالا، با استفاده از دلار محاسبه می‌شوند. طبق اعلام فدرال رزرو که همان بانک مرکزی آمریکا و عهده دار سیاست‌های پولی این کشور است، در حال حاضر (نوامبر ۲۰۱۹) حدود ۱.۷ تریلیون دلار اسکناس از این ارز چاپ شده است.

این در حالی است که حجم دلارِ موجود، چند ده تریلیون دلار است که بیشتر آن اسکناس نیست بلکه در قالب عددهایی است که سرورهای کامپیوتری وجود دارند. قیمت دلار در مقابل ارز رسمی یک کشور، یکی از معیارهایی است که وضعیت اقتصادی آن کشور و قدرت آن ارز در بحث بین‌المللی و همچنین در بحث قدرت خرید مردم، تورم و حجم ذخایر پولی و ارز را نشان می‌دهد.

تاریخچه قیمت دلار در ایران

سده نوزدهم میلادی

در نیمه اوّل سده نوزدهم میلادی، یعنی در دوران سلطنت فتحعلی‌شاه و محمد شاه قاجار ارزش یک تومان ایران با دو دلار و پنجاه سنت آمریکا برابر بود. پس از قحطی بزرگ ۱۲۸۸ ق. ارزش پول ایران سیر نزولی را آغاز کرد؛ با قتل ناصرالدین‌شاه (۱۸۹۳) این کاهش ادامه یافت و با انقلاب مشروطه (۱۹۰۵-۱۹۰۷) شدت گرفت. در اواخر سده نوزدهم و اوائل سده بیستم میلادی تا جنگ اوّل جهانی، یک پوند انگلیس تقریباً برابر با ۵ دلار آمریکا بود. بنابراین در دوران مظفرالدین‌شاه ارزش دلار آمریکا و تومان ایران تقریباً یکسان بود.

اولین قیمت رسمی دلار

در یکی از جلسات مجلس شورای ملی در ۳ تیر ۱۳۰۱، هنگام بحث درباره تعرفه پست، یکی از نمایندگان مجلس اشاره می‌کند که قیمت دلار حدود ۱۴ قران (۱۴ ریال) است و این قدیمی‌ترین نرخی است که ما به صورت رسمی از قیمت دلار در ایران داریم.

در زمان سقوط رضا خان و ورود ارتش‌های متفقین به ایران در سال ۱۳۲۰ شمسی، دلار آمریکا تقریباً یک و نیم تومان ایران بود. در سال ۱۳۳۲ یعنی در اواخر دولت دکتر مصدق و زمان کودتای ۲۸ مرداد، یک دلار آمریکا معادل ۹۰ ریال ایران (۹ تومان) بود.

ملی شدن صنعت نفت

تا قبل از سال ۱۳۲۹ قیمت دلار در محدوده ۴۰ تا ۵۰ ریال قرار داشت، اما ملی شدن صنعت نفت ایران در سال ۱۳۲۹، با اعمال تحریم‌های فروش نفت و کاهش درآمدهای ارزی همراه شد و به همین دلیل در سال ۱۳۳۰ قیمت دلار آمریکا به بیش از ۶۰ ریال افزایش یافت و در مقطعی به بیش از ۸۰ ریال هم رسید.

کودتای ۲۸ مرداد

در سال ۱۳۳۲ وضع آشفته کشور و کودتا علیه مصدق، درآمدهای ارزی را به شدت کاهش داد و قیمت ارز به بالاترین میزان خود بین سال‌های ۱۳۰۱ تا ۱۳۵۸ رسید. قیمت هر دلار در این سال حدود ۱۲۰ ریال (معادل ۱۲ تومان) بود. اسناد موجود از صحبت‌های انجام شده در دادگاه مصدق در ۲۲ آذرماه ۱۳۳۲ هم این قیمت را تایید می‌کند.

ثبات اقتصادی در سال دهه ۱۳۴۰

در دهه ۱۳۴۰، شرایط اقتصادی کشور به حد مطلوبی رسیده بود و اوضاع کشور نسبت به قبل آرام بود. طبق یکی از شماره‌های روزنامه اطلاعات در ۱ تیر ماه ۱۳۴۰ قیمت هر دلار، ۸۵ ریال بوده است که نسبت به سال ۳۲ (قیمت ۱۲۰ ریالی دلار) کاهش شدیدی را نشان می‌دهد.

فروش شدید نفت در دهه ۵۰ و انقلاب اسلامی

در دهه ۱۳۵۰ فروش نفت ایران به شدت افزایش پیدا کرد و تا سال ۱۳۵۷ با اوج‌گیری فروش نفت، قیمت دلار نسبت به دهه‌ها قبل (دهه ۴۰ و ۳۰) کاهش پیدا کرد و هر دلار در محدود ۷۰ ریال (۷ تومان) معامله می‌شد. با انقلاب اسلامی و توقف صادرات نفت برای مدتی، نرخ دلار آزاد در روزهای پایانی سال ۱۳۵۷ به ۱۰۰ ریال رسید اما نرخ دلار رسمی همان ۷۰ ریال بود.

تسخیر سفارت آمریکا

با اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان موسوم به «پیرو خط امام» و نگهداری ۴۴۴ روزه دیپلمات‌های آمریکایی، ایران تحت تحریم تسلیحاتی آمریکا قرار گرفت. بحران سیاسی بین ایران و آمریکا نرخ دلار آزاد را تا مرز ۱۴۰ ریال هم افزایش داد. نرخ رسمی در همان محدوده ۷۰ ریال قرار داشت.

آغاز جنگ تحمیلی

سال ۱۳۵۹، سالی سخت برای اقتصاد و ذخایر ارزی ایران بود. از یک طرف، آمریکا هرگونه تبادل اقتصادی با ایران را قطع کرد و به همین دلیل فروش بخشی از نفت ایران با مشکل مواجه شد. از سوی دیگر در شهریور همین سال، عراق به ایران حمله کرد و جنگ هشت ساله بین دو کشور آغاز شد. به همین دلیل، قیمت هر دلار آمریکا در سال ۱۳۵۹ به ۲۰۰ ریال هم رسید. هر چند نرخ رسمی دلار آمریکا هنوز همان ۷۰ ریالی بود که در سال ۱۳۳۸ تعیین شده بود ولی ارزش ریال ایران در بازار آزاد و تنها در فاصله دو سال نزدیک ۱۸۶ درصد سقوط کرد. در پی آزادی دیپلمات‌های آمریکایی، روابط تجاری ایران و آمریکا از سال ۱۳۶۰ دوباره برقرار شد. با این وجود با ادامه فشار هزینه‌های جنگ بالاخره بانک مرکزی نرخ رسمی دلار را ۱۰ ریال افزایش داد و به ۸۰ ریال رساند. این در حالی بود که در بازار آزاد ارز نیز هر دلار آمریکا در مقابل ۲۷۰ ریال ایران مبادله می‌شد.

پذیرش قطعنامه ۵۹۸

روند صعودی نرخ دلار تا تیرماه سال ۱۳۶۷ که موعد پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران و آغاز تلاش‌های رسمی برای پایان دادن به جنگ ۸ ساله با عراق بود، ادامه یافت. در طول سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ متوسط نرخ رشد اقتصاد ایران در این مدت حدود ۱.۸ درصد بود و به طور متوسط سالانه نرخ تورم ۱۹ درصد بود. نرخ دلار طی سال ۱۳۶۶ در بازار آزاد به نزدیکی ۱,۰۰۰ ریال رسید. این نرخ در آستانه پذیرش قطعنامه ۱,۴۵۰ ریال بود. در روز ۲۷ تیرماه ۶۷ که مصادف با اعلام پذیرش این قطعنامه از سوی ایران بود، تنها به فاصله چند ساعت بهای دلار ۴۰۰ ریال کاهش یافت و بسیاری از سرمایه‌گذاران دلار، متحمل حمله قلبی شدند.

پس از جنگ ایران و عراق

شوک مثبت پذیرش قطعنامه ۵۹۸ به بازار ارز بسیار کوتاه مدت بود و میانگین نرخ دلار آزاد تا پایان سال ۱۳۶۷ به ۹۶۰ ریال رسید تا اقتصاد ایران از ۵۷ تا ۶۷ شاهد رشد ۱۲۷۱ درصدی نرخ دلار آزاد باشد. در سال ۱۳۶۸ با وجود پایان جنگ میان ایران و عراق، متوسط نرخ دلار به ۱,۲۰۰ ریال افزایش یافت.

جنگ کویت

در سال ۱۳۶۹ ارتش عراق به دستور صدام حسین، رئیس جمهور وقت عراق، به کویت حمله کرد و متعاقب این اقدام ائتلافی به رهبری ارتش آمریکا نیز با هدف آزادی کویت دست به اقدام نظامی علیه عراق زد. جنگ خلیج فارسی قیمت هر بشکه نفت صادراتی ایران را به ۲۱ دلار رساند. تحت تاثیر رشد درآمدهای ارزی دولت، نرخ رشد اقتصاد ایران طی سال‌های ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ دو رقمی شد. در چنین شرایطی بانک مرکزی، نرخ دلار آزاد را در فاصله سال‌های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۱ در فاصله ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ ریال کنترل کرد.

کاهش قیمت نفت پس از جنگ کویت

رشد اقتصادی ایران تحت تاثیر کاهش قیمت نفت و بروز بحران بدهی‌های خارجی دولت از سال ۱۳۷۱ رو کاهش گذاشت. اقتصاد ایران با وجود فاصله گرفتن از شرایط جنگی همچنان با بازار چهار نرخی ارز مواجه بود. فارغ از دلار آزاد، ارز رقابتی که مختص بخش تولید بود، ارز رسمی که نرخ کنترل شده دولتی برای کالاهای اساسی بود و نرخ شناور که مختص بخش تجارت و خدمات بود. اوایل دهه ۷۰ خورشیدی در کنار نرخ ارز آزاد، ارز رسمی ۷ تومان، ارز رقابتی ۱۹ تومان و ارز شناور ۳۲ تومانی وجود داشت. در سال ۱۳۷۲ دولت تصمیم گرفت سیاست تک نرخی را اجرا کند. ارز در بهای ۱,۶۵۰ ریال تک نرخی شد ولی عمر این سیاست حدود هفت ماه بود. ادامه کاهش قیمت نفت، نرخ تورم ۲۳ درصدی و بحران بدهی‌ها و کسری بودجه دولت امکان ادامه اجرای این سیاست را نداد تا متوسط نرخ آزاد دلار در پایان آن سال به بیش از ۱,۸۰۰ ریال برسد.

اعتراض‌ حاشیه‌نشینان

در سال ۱۳۷۳ به دلیل کاهش شدید قیمت نفت، نرخ رشد اقتصاد ایران به منفی ۰.۹ درصد رسید. نرخ تورم که از سال ۱۳۷۰ به بالای ۲۰ درصد رسیده بود، در سال ۱۳۷۳ از مرز ۳۵ درصد گذشت و در سال ۱۳۷۴ نیز به ۴۹.۴ درصد رسید. نرخی که از ۱۳۲۲ تا آن زمان بی سابقه بود. در چنین شرایطی مردم اسلامشهر در فروردین ۱۳۷۴ به بهانه افزایش ۳۰ درصدی کرایه حمل و نقل تظاهرات کردند. نرخ ارز از ۳ هزار ریال در فروردین در سال ۱۳۷۴ به ۷,۰۰۰ ریال (۷۰۰ تومان) در خرداد همان سال رسید و برای اولین بار سخن از دلار هزار تومانی به عنوان نماد وخامت اوضاع اقتصادی ایران در بین عموم مطرح شد. البته قیمت خیلی زود از این میزان سقوط کرد. در مجموع بهای متوسط دلار در طول سال ۱۳۷۴ بیش از ۵۰ درصد افزایش یافت و حدود ۴,۵۰۰ ریال بود.

ترور میکونوس

سال ۷۶ آغاز یک بحران دیپلماتیک بین ایران و اروپا بود. پس از ترور چند فعال سیاسی کرد در آلمان، دادگاهی در این کشور، دولت ایران را به دست داشتن در این ترور محکوم کرد. بدین ترتیب روزهای اولیه سال ۷۶ با فراخواندن سفرای کشورهای اروپایی از تهران و قطع روابط دیپلماتیک آنها با ایران مصادف بود. از نظر اقتصادی هم نرخ رشد در حال نزول به زیر یک درصد بود و تورم ۱۷.۳ درصدی در کنار نرخ بیکاری ۱۳.۱ درصدی شرایط را برای افت بیشتر ارزش برابری ریال در برابر دلار فراهم کرد. در این سال نرخ دلار به آستانه ۵ هزار ریال رسید.

رخدادهای سال ۷۸

در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ وقایع کوی دانشگاه تهران رخ داد. همزمان با بروز این چالش، اقتصاد ایران نیز با ادامه صعود نرخ تورم به بالای ۲۰ درصد و کاهش رشد اقتصادی به کمتر از ۲ درصد مواجه بود. بدین ترتیب نرخ دلار آزاد از ۸ هزار ریال در آغاز سال ۱۳۷۸ به ۹ هزار و ۴۰۰ ریال در پایان تیرماه آن سال رسید. البته نرخ متوسط دلار آزاد تا پایان سال ۱۳۷۸ به ۸ هزار و ۱۹۰ ریال کاهش یافت.

تک نرخی شدن در سال ۸۱

در سال ۱۳۸۰ در حالی که نرخ رسمی ارز ۱,۷۵۰ ریال (۱۷۵ تومان) بود، نرخ آزاد دلار به بیش از ۷ هزار و ۵۰۰ ریال (۷۵۰ تومان) می‌رسید. شکاف بزرگ بین قیمت رسمی و آزاد، همزمان با صعود قیمت نفت به بالای ۲۰ دلار، دولت را ترغیب کرد تا در سال ۱۳۸۱ که رشد اقتصادی ایران به بالای ۸ درصد رسید، دلار را در بهای ۷ هزار و ۹۵۰ ریال (۷۹۵ تومان) تک نرخی اعلام کند. بدین ترتیب تا مدت‌ها قیمت دلار در ایران حدود ۸۰۰ تومان بود.

رخدادهای سال ۸۸

سیاست ارز تک‌نرخی تا سال ۱۳۸۸ در ایران اجرا شد. در سال ۸۸ پس از دو سال کسب درآمد ارزی ۸۱ میلیارد دلاری از محل فروش نفت، عایدی نفت به ۶۲ میلیارد دلار رسید. همزمان با چنین شرایطی ناآرامی‌های سال ۸۸ از خرداد آغاز شد و تا زمستان ادامه یافت. با این وجود بازار ارز ایران تنها شاهد افزایش ۳ درصدی نرخ دلار بود و بهای هر دلار آمریکا از ۹ هزار و ۸۰۰ ریال به ۱۰ هزار و ۱۰۰ ریال (۱,۱۰۰ تومان) افزایش یافت.

تحریم‌های شدید هسته‌ای

از سال ۱۳۹۰، با اوج‌ گرفتن فعالیت‌های هسته‌ای ایران، تحریم‌های شدیدی از سمت آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل متوجه ایران شد و بار دیگر شکاف نرخ رسمی و آزاد ارز در ایران افزایش یافت. در سال ۱۳۹۱ و با تشدید تحریم‌های اقتصادی اروپا و آمریکا علیه ایران که شامل تحریم های بانکی و خرید نفت نیز شد، درآمد نفتی دولت ۵۶ درصد کاهش یافت. نرخ رشد اقتصادی ایران به منفی ۶.۸ درصد رسید و نرخ تورم هم به بیش از ۳۰ درصد افزایش یافت. در چنین وضعیتی، نرخ ارز رسما توسط بانک مرکزی سه نرخی شد. نرخ رسمی ۱۲ هزار و ۲۶۰ ریال (۱,۲۰۰ تومان) اعلام شد، نرخ مبادله‌ای که به برخی نیازهای اساسی کشور تخصیص می‌یافت و نرخ آزاد که در آن سال تا اوج ۴ هزارتومانی هم صعود کرد ولی سپس در نرخ ۳۸ هزار ریال (۳,۸۰۰ تومان) متوقف شد.

پذیرش برجام

حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد. در حالی که نرخ تورم در سال ۱۳۹۲ نزدیک به ۳۵ درصد بود، نرخ دلار آزاد از ۳,۵۰۰ تومان در ابتدای سال به ۳,۰۰۰ تومان در اسفندماه سال ۹۲ کاهش یافت. خوش‌بینی‌ها نسبت به حصول توافق هسته‌ای میان ایران و غرب تا سال ۱۳۹۴، نرخ ارز آزاد افزایشی نداشته باشد. بدین ترتیب، انجام توافق جامع هسته‌ای میان ایران و گروه کشورهای ۱+۵ که در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴ رخ داد، تاثیر مثبت خود را بر مهار جهش نرخ ارز طی دو سال گذاشته بود. دلار سال ۹۴ را با قیمت حدود ۳,۴۰۰ تومان به پایان برد.

ریاست جمهوری ترامپ

با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهان به خطر افتاد. ترامپ از دوران حضور خود در تبلیغات انتخاباتی، توافق هسته‌ای با ایران را بدترین توافق تاریخ لقب داده بود. او در نوامبر سال ۲۰۱۶ میلادی (آبان ماه ۱۳۹۵) در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شد و این در حالی بود که آن زمان اقتصاد ایران نرخ تورم تک رقمی داشت و کشور توانسته بود با افزایش ظرفیت تولید و صادرات نفت خود، رشد درآمدهای ارزی را تجربه کند.

صادرات روزانه نفت ایران از مرز ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار بشکه در روز گذشته و نرخ دلار هم در بازار آزاد در حدود ۳,۷۰۰ تومان بود. دولت ترامپ پس از آغاز به کار با هدف آن چه که کاهش حمایت مالی ایران از برخی گروه‌های شبه‌نظامی فعال در خاورمیانه عنوان کرد، دسترسی ایران به منابع ارزی‌اش را محدودتر کرد. همچنین رفع تحریم‌های بانکی ایران با دست اندازهای متعدد مواجه شد. در فاصله فروردین تا آذرماه سال ۱۳۹۶ نرخ دلار در بازار آزاد ایران از ۳,۷۰۰ به بیش از ۴,۰۰۰ تومان رسید.

رخدادهای سال ۹۶

شش ماه پس از پیروزی مجدد روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، افزایش گرانی و تورم موجب شد تا در دی ماه سال ۱۳۹۶ در بسیاری از شهرهای ایران اعتراض‌های عمومی نسبت به عملکرد دولت شکل بگیرد. پس از این اعتراض‌های کوتاه مدت نرخ دلار تا نزدیکی ۴,۵۰۰ تومان افزایش یافت.

خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریم‌ها

در اردیبهشت ۹۷ ترامپ بالاخره به وعده انتخاباتی خود عمل کرد و آمریکا به طور یک جانبه از توافق هسته‌ای گروه کشورهای ۱+۵ با ایران خارج شد ترامپ رسما اعلام کرد تحریم‌های اقتصادی سنگینی را به فاصله ۹۰ و ۱۸۰ روز علیه اقتصاد ایران به اجرا خواهد گذاشت. خروج ترامپ از برجام و موج منفی در بازار ارز موجب شد تا قیمت دلار از حدود ۵,۰۰۰ تومان در اردیبهشت ۹۷، یک جهش تاریخی را تجربه کند و در مهر ۹۷ تا مرز ۲۰ هزارتومان هم افزایش یابد. پس از اوج‌گیری دلار، قیمت اصلاح شد و تا اواسط سال ۹۸ در محدوده ۱۰ الی ۱۱ هزارتومان آرام گرفت.

رخدادهای سال ۹۸

افزایش فشار تحریم‌های آمریکا، عدم اجرای درست تعهدات برجام توسط اروپایی‌ها و کاهش تعهدات برجامی توسط ایران از یک سو، و از سوی دیگر افزایش قیمت بنزین، ناآرامی‌های آبان ۹۸ و شک و تردیدها درباره بودجه ۹۹ موجب افزایش قیمت شدید دلار در بازار آزاد شد و اکنون که در حال نگارش این مطلب هستیم (آذر ۹۸) قیمت هر واحد دلار به مرز ۱۴,۰۰۰ تومان رسیده است. به طور خلاصه، بالاترین قیمت دلار در بازار آزاد از سال ۵۷ تاکنون:

• ۱۳۵۷: ۷ تومان
• ۱۳۵۸: ۱۴ تومان
• ۱۳۵۹: ۲۰ تومان
• ۱۳۶۰: ۲۷ تومان
• ۱۳۶۱: ۳۵ تومان
• ۱۳۶۲: ۴۵ تومان
• ۱۳۶۳: ۵۸ تومان
• ۱۳۶۴: ۶۱ تومان
• ۱۳۶۵: ۷۴ تومان
• ۱۳۶۶: ۱۰۰ تومان
• ۱۳۶۷: ۱۴۰ تومان
• ۱۳۶۸: ۱۲۰ تومان
• ۱۳۶۹: ۱۴۱ تومان
• ۱۳۷۰: ۱۴۲ تومان
• ۱۳۷۱: ۱۴۹ تومان
• ۱۳۷۲: ۱۸۰ تومان
• ۱۳۷۳: ۲۶۳ تومان
• ۱۳۷۴: ۷۰۰ تومان
• ۱۳۷۵: ۴۴۴ تومان
• ۱۳۷۶: ۴۹۰ تومان
• ۱۳۷۷: ۶۴۶ تومان
• ۱۳۷۸: ۸۶۳ تومان
• ۱۳۷۹: ۸۱۳ تومان
• ۱۳۸۰: ۷۹۲ تومان
• ۱۳۸۱: ۷۹۹ تومان
• ۱۳۸۲: ۸۳۲ تومان
• ۱۳۸۳: ۸۷۴ تومان
• ۱۳۸۴: ۹۰۴ تومان
• ۱۳۸۵: ۹۲۲ تومان
• ۱۳۸۶: ۹۳۵ تومان
• ۱۳۸۷: ۹۶۶ تومان
• ۱۳۸۸: ۱,۰۰۰ تومان
• ۱۳۸۹: ۱,۱۰۰ تومان
• ۱۳۹۰: ۱,۸۰۰ تومان
• ۱۳۹۱: ۴,۰۰۰ تومان
• ۱۳۹۲: ۳,۶۰۰ تومان
• ۱۳۹۳: ۳,۵۵۰ تومان
• ۱۳۹۴: ۳,۶۰۰ تومان
• ۱۳۹۵: ۳,۷۵۰ تومان
• ۱۳۹۶: ۴,۲۵۰ تومان
• ۱۳۹۷: ۱۹,۲۰۰ تومان
• ۱۳۹۸: ۱۴,۰۰۰ تومان

چرا قیمت دلار افزایش می‌يابد؟

قیمت هر ارز در مقابل ارز دیگر نسبی است. یعنی یک ریال همیشه یک ریال است مگر اینکه با یک ارز دیگر مقایسه شود. به عنوان مثال زمانی که قیمت دلار در مقابل ریال افزایش پیدا می‌کند، بدان معنی که یا ارزش ریال کاهش پیدا کرده است یا ارزش دلار افزایش یافته است. به طور کلی هر عاملی که باعث بی ثباتی اقتصادی شود، موجب افزایش سرمایه‌گذاری در ارزهای خارجی می‌شود. عوامل زیادی می‌توانند بر افزایش قیمت دلار تاثیرگذار باشند که به طور خلاصه مهمترینشان عبارتند از:

تورم: به افزایش تدریجی قیمت اجناس و خدمات در یک دوره زمانی تورم گفته می‌شود که می‌تواند علل مختلفی داشته باشد. تورم با چاپ و صدور پول همراه است که ارزش آن را کاهش می‌دهد.

نرخ بهره: تغییرات در نرخ بهره‌های بانکی، روی ارزش ارز تاثیر می‌گذارد.

تبادلات خارجی: بیشتر بودن ارز خروجی از واردات در مقابل ارز ورودی از صادرات باعث کم شدن ذخایر ارزی و در نتیجه افزایش قیمت ارز می‌شود.

بدهی و کسری بودجه دولت: بدهی و کسری بودجه دولت موجب تورم می‌شود و این خود قیمت ارز در یک کشور را بالا می‌برد.

بی ثباتی: عدم وجود ثبات سیاسی و اقتصادی در یک کشور می‌تواند موجی از سرمایه را به سمت بازار ارز حرکت دهد تا از سرمایه‌ها در مقابل کم ارزش شدن محافظت شود.

عوامل بسیار دیگری هم برای افزایش قیمت ارز در یک کشور وجود دارد اما به طور کلی تورم، ضعف تولیدات داخلی و مشکلات در مبادلات تجاری خارجی ریشه‌های افزایش قیمت ارز هستند.

سوالات متداول دلار

در ادامه به تعدادی از سوالات رایج و متداول در رابطه با دلار پاسخ داده شده است.