زمان مطالعه: ۱ دقیقه

آخرین به‌روزرسانی: ۲۵ آذر ۱۳۹۷ | ۱۷:۳۵

به طور کلی KYC کوتاه شده‌ی عبارت Know Your customer، به معنی «مشتری‌ات را بشناس» است. در این روش یک نهاد دارای تراکنش‌های مالی با دریافت یک سری اطلاعات از مشتری، خود را نسبت به مشکلات قانونی کاربر و پیگیری‌های احتمالی بیمه می‌کند.

این قانون دو طرفه بوده و از هر دو طرف معامله محافظت می‌کند. با داشتن این اطلاعات، مشاوران سرمایه‌گذار یا صرافی‌ها با توجه به وضعیت مشتری خدمات بهتری به مشتری می‌دهند و همچنین طرف مقابل از ریسک ارائه‌ی خدمات غیرقانونی مانند پول‌شویی محافظت می‌شود.

قانون KYC

قانون KYC یک الزام اخلاقی برای همه‌ی افرادی است که در صنعت اوراق بهادار چه هنگام باز کردن حساب و چه نگهداری از آن هستند. در این خصوص دو قانون در جولای ۲۰۱۲ تصویب گردید. این قوانین برای حفاظت از کارگزار/فروشنده و مشتری به طوری که روابط بین این دو منصفانه باشد، به وجود آمده‌اند.

استاندارد‌های کنترل

از مواردی که توسط قانون KYC کنترل می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات اساسی مانند اسناد هویت (که در قوانین و مقررات ایالات‌متحده به عنوان «برنامه شناسایی مشتری» یا CIP خوانده می‌شود)
تطبیق هویت فرد با احزاب سیاسی (شخص مقام سیاسی خاصی داشته باشد که این عنوان هم PEP نامیده می‌شود)
تعیین میزان ریسک مشتری برای اعمال تروریسی، پول‌شویی یا سرقت اطلاعات افراد
ایجاد یک چهارچوب برای رفتار‌های مالی مشتری
زیر نظر گرفتن تراکنش‌های مشتری در برابر رفتارها‌ی ناهنجار و همچنین ذخیره‌ی اطلاعات افرادی که مشتری با آن‌ تراکنش ایجاد می‌کند.