ایسلند تا آمستردام؛ داستان بزرگترین سرقت تاریخ ایسلند – قسمت اول

ایسلند تا آمستردام، داستان واقعی از بزرگترین سرقت دستگاههای استخراج در ایسلند است که مجله جیکیو در ماه آوریل ۲۰۱۹ آن را منتشر کرد. در قسمت اول از این داستان با فضای جرموجنایت سرزمین یخی آشنا شده و با استفانسون، شخصیت اصلی داستان، و سایر وایکینگهای تبهکار جزیره یخها و آتشها همراه میشویم. در سرزمین شفقهای قطبی کارها به نحو متفاوتی انجام میشود. جایی که در آن زندان برای محکومان مثل خانه دومشان است و سرمایهگذارانی که کاخهای مجلل بنا شده بر ثروت را یک شبه از دست رفته میبینند. اینجا قلمروی اولین ماینرهای بیت کوین است که تقریبا از هیچ چیز، پول کلانی به جیب زدند. داستان ما از نقطهای آغاز میشود که تب کریپتو، باند خلافکاران را به خود جذب کرد تا در فرصت طلایی به دست آمده شانس خود را برای تبدیل شدن به تبهکاران تحت تعقیب بینالمللی امتحان کنند.
فرار بزرگ
درست پیش از طلوع خورشید، در صبح دلانگیزی از ماه آوریل، سیندری ثور استفانسون، وسایلش را جمع کرد، به سختی از پنجرهی زندان بالا رفت و به مرد تحت تعقیب ایسلند تبدیل شد. دو ماه از زمان زندانی شدن استفانسون به خاطر حملاتی که به صنعت در حال رشد بیت کوین وارد کرده بود، میگذشت. این حملات بهنوبه خود در جهان بیهمتا بود. او در زندان سوگون ایسلند و در سلول انفرادی که پایین تپه پهناوری قرار گرفته بود و با هر نقطه مسکونی دیگر ۳۰ دقیقه فاصله داشت، در حبس به سر میبرد. از آن جا که دادگاه، مدت زمان حبس او را تمدید کرده بود، استفانسون، ورزشکار ۳۱ ساله و فارغالتحصیل رشتهی کامپیوتر با گذشتهای مشوش، فرصتی پیدا کرد تا خودش را به همه آنها نشان دهد.

زندان سوگون در ایسلند

عکس منتشر شده در اینستاگرام Logi Hlynsson با هشتگ teamsindri

سیندری ثور استفانسون، عامل اصلی بزرگترین سرقت تاریخ ایسلند
انفجار کریپتو
زنجیرهی حوادثی که به تصادم مجرمان ایسلند و ارزهای دیجیتال منجر شد، در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۸ اتفاق افتاد. در آن روز، بانک سرمایهگذاری لیمن برادرز (Lehman Brothers) در نیویورک از هم فروپاشید و اقتصاد جهانی در سراشیبی سقوط قرار گرفت. هیچ کشوری بیشتر از ایسلند، سرزمین آتشفشانی که در میان آمریکا و اروپا در لبهی قطب شمال واقع شده بود، از این اتفاق ضربه نخورد. برای چندین قرن، این کشور با فعالیت در صنعت ماهیگیری و کشاورزی محافظهکارانه عمل میکرد، اما در اوایل دههی ۲۰۰۰، دولت به بانکها اجازه داد تا در دنیا سفر کنند و به تجارت داراییهای ایسلند در بازارهای بینالمللی بپردازند.

بانک ورشکستهی لیمن برادرز (Lehman Brothers) در نیویورک

آلتی پیتور اودینسون، از اولین ماینرهای بیت کوین

ژانویه ۲۰۰۹، مبارزهی بدون خشونت «انقلاب ماهیتابهها و گلدانها»، معترضان در شهر ریکیاویک، پایتخت ایسلند

تا سال ۲۰۰۹، بیش از ۹۰ درصد ارزش اندوختههای اودینسون از دست رفته بود. او برای جبران این ضرر به استخراج بیت کوین روی آورد
این رایانهها در حقیقت هیچ کاری جز حل کردن معماهایی بسیار سخت و ضرورتاً بی اساس برای به دست آوردن پولی مجازی، انجام نمیدهند. این مانند آن است که بزرگترین اذهان دنیا را گرد هم آوریم و آنها را برای به دست آوردن نیکل، به حل جدول سودوکو وادار کنیم.
اودینسون بیت کوینهایش را در گوشه کنار لپ تاپی که در آن ذخیره میکرد، از یاد برد تا دسترسی به آنها را از دست بدهد. زمانی که او تمرکزش را از روی بیت کوین برداشت، این ارز دیجیتال به موضوعی فراگیر تبدیل شده بود. در سال ۲۰۱۳، ای سیکها وارد ماجرا شدند و از آنها برای استخراج بیت کوین استفاده میشد. این ماشینهای بسیار کوچک، میتوانستند با سرعتی در حدود ۵۰ برابر سریعتر از هر ریگ خانگی، فرایند استخراج را انجام دهند. بسیاری از شرکتها، هزاران ای سیک خریداری کردند، سرعت پردازشی خودشان را به شدت بالا بردند و صدها هزار پوند بیت کوین استخراج کردند. استخراج ارزهای دیجیتال دیگر یک سرگرمی محسوب نمیشد. ناکاموتو، فردی که هویتش همچنان مخفی بود، بیشترین میزان بیت کوین را تا سال ۲۰۱۳ در اختیار داشت که گفته میشد تعداد کوینهای او به بیش از یک میلیون واحد میرسد. پلیس فدرال آمریکا (FBI) نیز دومین دارنده بزرگ بیت کوین بود. این سازمان پس از دستگیری مالک سایت فروش مواد مخدر آنلاین سیلک رود، ۱۵۰ هزار بیت کوین به دست آورد. سیلک رود بازار سیاهی بود که در آن مواد مخدر و سایر چیزهای غیرقانونی خرید و فروش میشد و ارتباط بیت کوین با جرائم سازمان یافته از این نقطه بود که برای همیشه به نام این ارز دیجیتال پیوند خورد. اودینسون، پس از آنکه اولین تماسهایش را دریافت کرد، دستپاچه شد. هر چه باشد رو در رو شدن با علاقهمندان ارزهای دیجیتال در ایسلند کار خیلی سخت است.
جهش بزرگی ایجاد شده بود و من با خودم گفتم که ای وای، خدای من، بیت کوینهام کجاست! متأسفانه احتمالا برای همیشه گم شدند. ممکنه از آنها پشتیبان داشته باشم. نمیدونم. همه جا را گشتم.
سالهای اولیه بیت کوین سرشار از داستانهای مشابه است. علاقهمندانی که بیت کوینهایشان را الکی خرج کرده و یا خیلی ساده اطلاعات حسابشان را گم کردند. هجومی که به سمت بیت کوین شکل گرفت، اشکالات زیادی به همراه داشت. همانند موتور ماشینهای مسابقهای، ای سیکها برق مصرف میکردند و به سادگی بیش از اندازه گرم میشدند. مخارج کلیِ در بیشتر کشورها به شدت بالا رفت. هرچند، ایسلند دو مزیت عمده داشت: این کشور به طور طبیعی سرد بود و این یعنی هزینهی کمتری صرف سیستمهای خنککننده میشد. مزیت دوم این بود که یک چهارم الکتریسیته آن از انرژی ارزان زمین گرمایی تأمین میشد. بیت کوین یک معدن طلای تمام عیار بود. شرکتهای چند ملیتی با هدف سود کوتاهمدت، به این عرصه هجوم آوردند. شرکتهای محلی مراکزی که شبیه به دیتاسنتر بود را به شرکتهای خارجی اجاره دادند. چندین شرکت نیز در Asbru، پایگاه سابق نیروی دریایی آمریکا که در خارج از کپلاویک، شبهجزیره جنوبی ایسلند در جنوب غربی این کشور به سمت گرینلند، واقع شده بود شروع به فعالیت در این عرصه کردند. علاقهمندانی مانند اودینسون هرگز وقوع چنین چیزی را ندیدند. او گفت:
شرکتهای بزرگ به طور مخفیانه و به دور از چشم عموم ایجاد شدند.
تا ماه دسامبر ۲۰۱۷، ارزش یک بیت کوین به ۱۴,۷۶۰ پوند رسید. ایسلند تقریباً به استخراج بیت کوین، به اندازهی خانههای مردم برق اختصاص داد. اودینسون در محلی که یک بار ارز دیجیتال به واسطهی علاقهمندان به رایانه و شهروندان اینترنتی محبوب شده بود، با متخصصان تجهیزات استخراج در این خصوص به صحبت میپرداخت. سیاستمداران هشدار دادند که ایسلند بیش از حد به سمت صنعت پر نوسانی که آیندهی قابل پیشبینی ندارد، حرکت کرده است. اما، دنبالکنندگان جدید بیت کوین در ایسلند، مانند اجداد وایکینگشان، به جمعآوری پول کلانی که طریق از داراییهای طبیعی جزیرهی خودشان به دست میآمد، مشغول بودند و هیچ رهبری هم نمیتوانست مانع کار آنها شود. استخراج بیت کوین شتاب گرفت. شرکت Borealis، یکی از بزرگترین شرکتهای عملیاتی در ایسلند، دیگر در خصوص چیزی که رئیس این شرکت آن را تب طلا مینامید، همکاری نمیکرد. شرکت Advania، یکی از بزرگترین شرکتهای ایسلندی، ۷۰ درصد از تجارت خودش را به بیت کوین اختصاص داد. یکی از مدیران اجرایی این شرکت به مجلهی آمریکایی جیکیو (GQ) گفت:
موقعیت به وجود آمده، بسیاری از کابویها را به خودش جلب میکرد.
ایسلند تداعی یک غرب وحشی بود. دیتاسنترها، بانکهای آن بودند که در آن، تجهیزات فناوری به ارزش میلیونها پوند استفاده شده بود. افراد زیادی مانند بوچ کسیدی (Butch Cassidy) آمریکایی، برای کسب ثروت رهسپار سرزمین یخی شده بودند. سیستم دوربینهای مداربسته و هشدارهای خودکار، بیشتر ساختمانهای Asbru را احاطه کرده بود اما Borealis و Advania اولین قانون دنیای زیرزمینی ایسلند را فراموش کرده بودند:
همیشه یک نفوذی داشته باش.
موج جرم و جنایت
انثور کریسجان کارلسون میگوید که در گذشته قاچاق مواد مخدر به ایسلند، تنها کمی پیچیدهتر از ارسال یک نامه بود. کارلسون ۴۲ ساله، قدی بلند، هیکلی ورزیده و موهای بسته شدهای دارد. او به مصرف تنباکو علاقه دارد، شطرنج بازی میکند و برای آنکه شما را برای مطلب اصلی آماده کند، مانند بسیاری از ایسلندیها در آخر جملاتش پوزخندی میزند. این رفتارش او را دوستداشتنی کرده است. حتی به سختی میتوان فهمید که تنها چند ماه قبل، بعد از ۷ سال حبس به جرم تجاوز و اخاذی و جرائم دیگر، آزاد شده است. مجله جیکیو، کارلسون را در بار مجللی در ریکیاویک که در آن افرادی با تیپهای امروزی، نوشیدنی ۲۰ پوندی مینوشیدند و لامپهای ادیسونی آن از روند بهبود یافته اقتصاد ایسلند خبر میداد، ملاقات کرد. کارلسون با لباس ورزشی آدیداس و هندزفری بلوتوثی روی گوشش، نظر میرسید که مسئول دریافت ورودی از مردم باشد. در حقیقت، او این کار را برای بیش از دو دهه انجام داده و به کارهایی مثل حمل مواد مخدر مانند کوکایین و شیشه به ایسلند مشغول بوده است.

انثور کریسجان کارلسون، قاچاقچی موادمخدر در ایسلند

کارلسون بستههای حاوی موادمخدر را از طریق قایقهای رتردام وارد ایسلند میکرد
مواد را در جعبه گذاشتم و آن را با نام شخص دیگری، ارسال کردم. اهمیت هم نداشت که نام چه کسی باشد. در مقصد نیز فردی که در یونایتد پارسل سرویس کار میکرد، بسته من را از گمرک تحویل میگرفت.
کوکایین از مسیرهای همواری وارد ایسلند میشد. مردم محلی برای تهیهی اکستازی و شیشه، ابتدا به اروپا، معمولاً اسپانیا، لهستان و یا هلند سفر میکنند. سپس، این مواد را به برزیل میبرند تا آن را با کوکایین معاوضه کنند و به ایسلند بیاورند. همیشه فرد گماشتهای برای همکاری با شما و نادیده گرفتن اجناس وجود دارد؛ مامور امنیت، گمرک و یا افراد مسئول مدیریت کالا. کارلسون صدها کیلو کوکایین و شیشه را به ایسلند وارد کرده بود اما با این حال او فرد اصلی باند نبود. خرید و فروش مواد مخدر در ایسلند بیشتر کار یک انجمن بود تا یک کارتل. خشونت گستردهای وجود نداشت و اعضای انجمن، خودشان نظم و آرامش را حفظ میکردند. کارلسون درباره یکی از خاطراتش میگوید:
زمانی که در دههی ۹۰، ویتنامیها برای وارد کردن هرویین به کشور تلاش کردند، من به همراه سایر افراد محلی به شدت با آنها درگیر شدیم. مواد آنها را گرفتیم و در کاسه توالت انداختیم. به آنها گفتیم که در بازارمان به هرویین نیازی نداریم چون در کشور کوچکی زندگی میکنیم که همه همدیگر را میشناسند.
آنها شروع به تکرار این جمله از افسانههای ایسلند کردند که «اینجا هیچ پادشاهی وجود ندارد و شما پادشاهان کوچک بسیاری دارید.» کشور ایسلند واسط گسترش توزیع مواد مخدر نیست. این کشور تقاضای زیادی برای گسترش تجارت داخلی خود دارد. ایسلندیها خیلی تمایل دارند که بگویند بهترین کشور روی کره زمین برای آنهاست. آنها بیش از هر ملیت دیگری کوکاکولا مصرف میکنند، بالاترین میزان استفاده از اینترنت را دارند و این موضوع برای کشوری که خانه خوانندهها و نویسندگان شگفتانگیز بسیاری است، جای تعجب ندارد. همچنین ایسلند، بالاترین سرانه مصرف ماریجوانا در جهان را نیز به خود اختصاص داده است. پیش از سقوط مالی این کشور، مردم ایسلند، حشیش وارداتی مصرف میکردند. اما پس از آن، سیاستهایی که از سوی مجلس قانونگذاری ملی این کشور اتخاذ شد، واردکنندگان مخرب را از پای درآورد. هیچ یک از اعضای این باندها دیگر برای وارد کردن کوکایین و یا مواد مخدر با کیفیت، پول نقد نداشتند. قاچاقیان اصلی از پای درآمدند و عقبنشینی کردند. علاقهمندان به ماریجوانا خلاقیت به خرج دادند. بسیاری از آنان در میان بیابانهای سرد، چادر زدند و به پرورش نوع بسیار قوی از این ماده مخدر پرداختند و بدین ترتیب، توریستهای علاقهمند را به سمت سواحل این کشور جذب کردند. حتی در سال ۲۰۱۶، اسنوپ داگ هم در توییتر خود به این موضوع اشاره کرد. سیندری استفانسون یکی از افرادی بود که در صنعت جدید ماریجوانای این کشور سرمایهگذاری کرد. او در سال ۱۹۸۶ و در شهر آکوریری، به دنیا آمد. آکوریری، شهر کوچکی است که با شمال شرقی ریکیاویک ۲۵۰ مایل فاصله دارد و هر ساله در فصل زمستان، توریستهای زیادی را برای دیدن رقص شفق قطبی به خود جذب میکند. پزشکان زمانی که استفانسون کودک بود تشخیص دادند که او دچار اختلال کمتوجهی و بیش فعالی است و به همین خاطر، بین مؤسسات زیادی در جاهای متروک و دورافتاده ایسلند سرگردان شد. در سال ۲۰۰۲ و زمانی که او ۱۶ سالش بود، برای اولین بار مواد مخدر مصرف کرد. در دو سال بعدی او هر چیز ممکنی را تجربه کرد و تا سن ۲۰ سالگی، پلیس ایسلند نام او را در ۲۰۰ پرونده جرم و جنایات کوچک آورده بود. او به روزنامهای محلی گفت:
مثل جهنم بود و من برای شیطان کار میکردم.
در سال ۲۰۱۰، دادگاه، چهار ماه زندان برای استفانسون در نظر گرفت و او روند ترک اعتیاد را آغاز کرد. استفانسون زندگی آرامی را شروع کرد، صاحب فرزندانی شد و در رشتهی علوم کامپیوتر دانشگاه ریکیاویک ایسلند مشغول به تحصیل شد. او به نوشتن پروژههای خانگی مانند نسخهی HTML5 بازی موبایل فلپی برد مشغول شد و همچنین تصمیم به پرورش ماریجوانا گرفت. پلیس ایسلند که با انتشار عکسهای جذاب و بامزه در رسانهی اجتماعی طرفداران جهانی پیدا کرده بود، اما برای جلوگیری از روند خرید و فروش مواد مخدر کار خاصی نمیکرد. تلاشهای آنها برای ارتقای شهرت به دست آمده، با شکست بدی روبرو شد. در سال ۲۰۱۴، گارد ساحلی ایسلند، ۱۵۰ (و به گفته عدهای ۲۵۰ عدد) مسلسل دستی Heckler & Koch MP۵ از نروژ دریافت کرد اما در پی اعتراضی عمومی، مجبور به برگرداندن این سلاحها شدند (تنها Viking Squad، گروه ضد تروریستی ایسلند مسلح هستند). نیروهای امنیتی این کشور و همچنین خلافکاران مقابل آنها نتوانستند تجهیزاتی را حتی به نزدیکی این کشور وارد کنند. هیچ یک از زندانها، مانع از پرورش نسل جدید موادفروشها نشدند. این افراد در صورت ارتکاب به چنین جرمی با مجازاتهای طولانی مدتی مواجه نمیشدند و زندانهای ایسلند هیچ شباهتی به زندانهای انگلستان نداشتند. پنج تا از زندانهای موجود در این کشور، تنها ۱۷۲ زندانی دارد که دو تا از آنها از جمله Sogn، دایر هستند. اتاقهای زندانیها در آنجا، تکنفره، شامل پنجره و مجهز به تلویزیون صفحه تخت بوده و استفاده از تلفن همراه نیز مجاز است. زندانیها اغلب در طول روز به کار در مزرعه و امور مربوط به تعمیر و نگهداری مشغولند. در کشور ایسلند، بازپروری دغدغهی اصلی مراکز نگهداری است، نه مجازات.

زندان؛ خانه دوم تبهکاران ایسلند
زندانها شبیه به کمپ تابستانه هستند. شبیه به مدرسه پسرانه. زندانهای ایسلند چیزی که تصور میکنید نیست، تنها ما در ایسلند، مجرمانی خوشحال داریم.
همه با این عقیده موافق نیستند. گودموندور «گومی» ثورودسون یکی از قاچاقچیان مواد مخدر بود که از زمان محکومیتش در سال ۲۰۱۳ به جرم قاچاق ۶۶ کیلوگرم شیشه، به عنوان مدافع اصلاح شخصیت در زندان، به بازپروری خودش پرداخت. او درشت هیکل و قوی بود، موهایش را رو به یک سمت میزد و چشمان آبی زاغی داشت. گومی در خوابگاه ریکیاویک، در مورد این که زندانهای ایسلند محل مناسبی برای گسترش مشکلات مربوط به مواد مخدر هستند، خیلی رک صحبت میکرد. یک دهه پیش، زندانیها حشیش میکشیدند. پس از آن، مواد سنگینتری وارد شد. مردم به این موادها علاقهمند شدند، در محلهایی گرد هم آمدند و تمام دوستانشان را درگیر این مواد کردند و بدین ترتیب، این مواد در سراسر کشور گسترش پیدا کرد. دغدغهی آن روزهای ثورودسون یک نوع قرص بود که با نسخه تجویز میشد و به بدتر شدن بحران مشتقات تریاک آمریکا دامن میزد. حق با او بود. قرصهای مسکنی مانند آلپرازولام و فنتانیل به بحران ملی که دولت رسماً متوجهی آن شده بود، منجر شد. ثورودسون گفت:
مردم مجبورند چندین سال در زندان بماندند و تنها کاری که میکنند بازی با پلیاستیشن، مصرف مواد و صحبت در مورد جرم و جنایت است. وقتی از زندان آزاد شوید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
قسمت دوم این مقاله جذاب را دوشنبه هفته بعد بخوانید.
!such wow
عالی بود،بی صبرانه منتظر ادامش هسیم
من بیشتر مجذوب ایسلند شدم و کلا قضیه بیت کوین یادم رفت، خخخخ