اتریوم ۲ چیست؟ هر آنچه باید درباره Ethereum ۲.۰ بدانید

اتریوم اولین و برترین بستر ایجاد قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز بلاک چینی محسوب می‌شود و اکثر توسعه‌دهندگان قراردادهای هوشمند به‌دنبال استفاده از مزایای این شبکه هستند. بلاک چین اتریوم برای میزبانی از حجم زیاد قراردادهای هوشمند، باید بتواند ازپسِ پردازش چندصد تراکنش در مدت‌زمانی منطقی بربیاید. این همان کاری است که اتریوم ۲ با تغییر طراحی شبکه انجام می‌دهد.

توسعه‌دهندگان پروژه اتریوم ۲ به‌دنبال افزایش کارایی و سرعت و امنیت این پلتفرم طی چند مرحله مختلف هستند. آنان قصد دارند با این تدابیر، زمان و هزینه لازم برای ارائه خدمات را به‌‌طور مؤثر و کارآمدی کاهش دهند.

موضوع این مقاله از ارزدیجیتال، پروژه اتریوم ۲ و نحوه کارکرد آن است. در مطلب حاضر، به مراحل مختلف این ارتقا و فرق اتریوم ۲ با اتریوم ۱ اشاره می‌کنیم و شیوه خریدوفروش این توکن را توضیح می‌دهیم و کیف پول‌های مشهور آن را معرفی می‌کنیم؛ پس تا انتها همراه ما باشید.

اتریوم ۲ چیست و چگونه کار می‌کند؟

پروژه اتریوم ۲ که با نام‌های Eth2 یا «سِرِنیتی» (Serenity) نیز شناخته می‌شود، به‌روزرسانی بزرگ بلاک چین اتریوم است که با هدف افزایش سرعت و کارایی و مقیاس‌پذیری این شبکه پیاده‌سازی می‌شود و به‌دنبال سازگاری بیشتر با محیط‌زیست و توزیع بهتر قدرت است.

بیشتر بخوانید: اتریوم چیست؟ آموزش خرید و کیف پول‌ها

بلاک چین اتریوم میزبان اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز متعددی در‌زمینه امور مالی، املاک و مستغلات، زنجیره تأمین، بیمه، خدمات پزشکی و بسیاری از حوزه‌های دیگر است. به‌منظور جذب کاربران بیشتر، این پلتفرم باید بتواند حجم گسترده‌تری از تراکنش‌ها را بدون افزایش هزینه یا تأخیر زمانی مدیریت کند. از‌این‌رو، ایجاد پلتفرمی کم‌هزینه‌تر، کاربرپسندتر، سریع‌تر و کارآمدتر اولویت تیم توسعه اتریوم است که پروژه اتریوم ۲ می‌خواهد آن را برآورده کند.

به تعبیری نسخه دوم اتریوم در‌واقع اصطلاح گسترده‌ای است که چندین پیشرفت و ارتقا را طی چندین سال دربر می‌گیرد. ویتالیک بوترین، خالق اتریوم و همکارانش از سال ۲۰۱۵، یعنی حدود دو سال پس از شکل‌گیری ایده اولیه اتریوم، به‌دنبال عرضه نسخه‌ای کارآمدتر از این بلاک چین بوده‌اند که از سال ۲۰۲۰ به‌بعد، این برنامه شکل عملی به خود گرفته است.

تغییر اساسی: حرکت به‌سمت اثبات سهام

یکی از به‌روزرسانی‌های مهم‌ در پروژه اتریوم ۲، تغییر الگوریتم اجماع شبکه از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) بود. در سازوکار جدید اتریوم، شبکه به‌جای مصرف انرژی فراوان برای روشن‌ نگه‌داشتن دستگاه‌های پرهزینه استخراج، از سرمایه کاربران به‌منظور تضمین امنیت شبکه استفاده می‌کند. این روش در‌مقایسه‌با اثبات کار امنیت و مقیاس‌پذیری و سرعت شبکه را بهبود می‌بخشد و ازآن‌جا‌که انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کند، سازگاری بیشتری با محیط‌زیست دارد.

علاوه‌بر‌این، به‌واسطه فناوری شاردینگ (Sharding) یا «خُردکردن»، در اتریوم ۲ با قطعات یا شاردهای کوچک‌تری از داده‌ها روبه‌رو هستیم که کمک می‌کنند تراکنش‌ها به‌صورت موازی در زنجیره‌های کوچک‌تر پردازش شوند. این ویژگی نیز مقیاس‌پذیری و تعداد تراکنش‌های قابل‌پردازش در شبکه را افزایش چشمگیری می‌دهد.

تغییر مهم بعدی بهبود ماشین مجازی اتریوم (EVM) است که قرار است با «ای‌وازِم» (eWASM) جایگزین شود. ای‌وازِم برمبنای «وب‌اسمبلی» WebAssembly کار می‌کند که قالب بهبودیافته‌ای برای تدوین و اجرای کدهای برنامه‌نویسی است و می‌تواند موانع فنی فعلی بر سر مقیاس‌پذیری و تعامل‌پذیری اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را رفع کند.

تاریخچه پروژه اتریوم ۲

دستیابی به تغییرات مهمی که اشاره کردیم، یک‌شبه محقق نمی‌شود؛ زیرا اتریوم شبکه‌ای بین‌المللی و غیرمتمرکز و توزیع‌شده است و نمی‌توان در مدت‌زمان کوتاهی زیربنای فنی آن را اصلاح کرد؛ بنابراین، این پروژه باید طبق نقشه تیم توسعه‌دهنده در قالب سه فاز به‌روزرسانی شود.

فاز صفر (زنجیره بیکن)

اولین مرحله از به‌روزرسانی اتریوم ۲ با معرفی «زنجیره بیکن» (Beacon Chain) شروع شد که در ۱دسامبر۲۰۲۰ (۱۱آذر۱۳۹۹) آغاز به کار کرد. این زنجیره اولین سنگِ‌بنای تغییر به اثبات سهام بود و به کاربران اجازه داد تا استیک اتریوم یا سهام‌گذاری (Staking) خود را در این شبکه شروع کنند و به اعتبارسنج (Validator) تبدیل شوند.

زنجیره بیکن که هنوز در این فاز از شبکه اصلی جدا بود، تلاش کرد بستر لازم برای پیاده‌سازی سایر فناوری‌ها از‌جمله شاردینگ را مهیا کند. این فاز خود شامل سه به‌روزرسانی به نام‌های «برلین» (Berlin) و «لندن» (London) و «آلتیر» (Altair) می‌شد که از آوریل تا اکتبر۲۰۲۱ (فروردین تا آبان۱۴۰۰) اتفاق افتاد. این به‌روزرسانی‌ها بر بهبود مسائل فنی شبکه همچون کارایی کارمزد گس تراکنش‌ها و رفع ایرادهای الگوریتم اثبات سهام مؤثر بودند.

بیشتر بخوانید: شاردینگ چیست؛ روشی برای بهبود مقیاس‌‌پذیری

جالب است بدانید در فاز بیکن بیش از ۴۰۰هزار اعتبارسنج با سرمایه‌ای افزون‌بر ۲۳میلیارد دلار جذب این زنجیره شدند.

فاز یک (مِرج)

فاز «مِرج» (The Merge) که ازنظر لغوی به‌معنای «ادغام» است، ۱۵سپتامبر۲۰۲۲ (۲۴شهریور۱۴۰۱) با هدف ادغام زنجیره بیکن با شبکه اصلی پیاده‌سازی شد. با ورود زنجیره بیکن به شبکه اصلی، پروتکل اجماع اثبات سهام جایگزین الگوریتم اثبات کار شد و به ماینینگ در شبکه اتریوم پایان داد.

بد نیست به این موضوع اشاره کنیم که فاز یک قرار بود در اواسط سال ۲۰۲۱ راه‌اندازی شود؛ اما تا نیمه دوم سال ۲۰۲۲ به‌تعویق افتاد. توسعه‌دهندگان اتریوم دلایل اصلی این تأخیر را کارهای ناتمام و ویرایش کد اعلام کردند.

فاز دو (شاردینگ)

پس از مِرج اتریوم که پیوند زنجیره بیکن با شبکه اصلی اتریوم بود، نوبت به پیاده‌سازی شاردینگ می‌رسد که در به‌روزرسانی «سِرج» اتفاق خواهد افتاد. درادامه، درباره این به‌روزرسانی بیشتر صحبت می‌کنیم. هدف اصلی شاردینگ خُردکردن اطلاعات پایگاه داده‌ای گسترده به قسمت‌های کوچک‌تری است تا راحت‌تر پردازش شوند. بر‌اساس پیش‌بینی‌ها، انتظار می‌رود فاز دوم به‌روزرسانی اتریوم در سال ۲۰۲۳ یا ۲۰۲۴ اتفاق بیفتد.

بیشتر بخوانید: راهکارهای لایه دوم اتریوم چه هستند؟

رول‌آپ‌ها راهکارهای لایه‌دومی هستند که با پردازش برون‌زنجیره‌ای (Off-chain) برخی تراکنش‌ها، از حجم ترافیک شبکه می‌کاهند. ترکیب شاردینگ و راهکارهای لایه‌دوم رول‌آپ می‌تواند تعداد تراکنش‌ قابل‌پردازش‌ در شبکه اتریوم را به رقم خیره‌کننده ۱۰۰هزار تراکنش در ثانیه برساند. این میزان بیش از ۴ برابر ظرفیت شبکه پرداخت ویزاست.

مِرج اتریوم چیست؟

مِرج مرحله‌ای از به‌روزرسانی اتریوم است که الگوریتم این بلاک چین را به‌طور‌کامل به اثبات سهام تغییر داد؛ ارتقایی که به‌گفته بنیاد اتریوم، «مهم‌ترین به‌روزرسانی در تاریخ اتریوم» محسوب می‌شود. پیش از رویداد مِرج، هنوز بخش عمده‌ای از شبکه اتریوم مبتنی‌بر الگوریتم اثبات کار اداره می‌شد. اثبات کار در عمل مسابقه‌ای برای حل معمای پیچیده ریاضی بود که انرژی بسیار زیادی را تلف می‌کرد.

درمقابل الگوریتم اجماع فعلی، یعنی اثبات سهام، بدون نیاز به خرید دستگاه‌های پرمصرف، از مشارکت‌کنندگان می‌خواهد ۳۲ اتر به‌عنوان ضامن در شبکه قفل کنند. سازوکار اثبات سهام به کاهش شگفت‌انگیز ۹۹.۹درصدی مصرف انرژی شبکه منجر شد و آن را از ده‌ها تراوات ساعت در سال به حدود ۰.۰۴ تراوات ساعت در سال رساند.

باید اشاره کنیم که در‌حال‌حاضر پس از قفل‌کردن سرمایه، نودها فعلاً نمی‌توانند سهام را برداشت کنند؛ بنابراین، در وضعیت فعلی استیک اتریوم بیشتر مناسب افرادی است که قصد دارند روی این شبکه بلندمدت سرمایه‌گذاری کنند.

بیشتر بخوانید: استیکینگ یا سهام‌گذاری؛ آموزش کامل

فرق اتریوم ۱ و اتریوم ۲ چیست؟

برخی از به‌روزرسانی‌های پروژه اتریوم ۲ شامل تغییر الگوریتم اجماع اثبات کار به اثبات سهام و افزودن فناوری شاردینگ و تغییر ماشین مجازی اتریوم به «ای‌وازِم» می‌شوند که آهسته و پیوسته در حال انجام هستند. در‌ادامه، نکات بیشتری درباره هریک از این تغییرات و تفاوت اتریوم ۲ با اتریوم ۱ بیان می‌کنیم.

نسخه اولیه اتریوم که مانند بیت کوین از الگوریتم اجماع اثبات کار استفاده می‌کرد، مجبور بود با اتلاف انرژی فراوان، هزینه و زمان زیادی نیز صرف پردازش تراکنش‌ها کند. برای درک بهتر ابعاد هدررفت انرژی ناشی از کار شبانه‌روزی دستگاه‌های استخراج اتریوم، باید به گزارش پلتفرم اقتصادی «دیجی‌کانومیست» اشاره کنیم که مصرف برق شبکه اتریوم را معادل ۷۲ تراوات ساعت در سال ارزیابی کرد. این میزان با مصرف برق کل کشور اتریش برابری می‌کرد!

در الگوریتم اثبات سهام، کاربران به‌جای راه‌اندازی دستگاه‌های پرمصرف، فقط کافی است مبلغی ارز دیجیتال بومی در شبکه قفل و سهام‌گذاری کنند تا مجوز لازم برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها را به‌دست آورند. این اعتبارسنج‌ها مسئولیت پردازش تراکنش‌های شبکه و افزودن بلاک‌ها به زنجیره بلاک چین را برعهده می‌گیرند و در ازای آن، پاداش دریافت می‌کنند.

بیشتر بخوانید: چگونه در اثبات سهام اتریوم ۲ شرکت کنیم؟

درواقع، سهام‌گذاری و استیک اتریوم به‌غیر از لپ‌تاپ ساده به هیچ سخت‌افزار پیچیده‌ای برای پردازش تراکنش‌ها احتیاج ندارد. با حذف نقش دستگاه‌های گران و پرمصرف، مشارکت‌کنندگان شبکه نیز بیشتر می‌شوند و این دسترس‌پذیری می‌تواند به بهبود تمرکززدایی و توزیع قدرت در شبکه نیز کمک کند.

فناوری شاردینگ

یکی دیگر از فناوری‌های مهم در پروژه اتریوم ۲، فناوری شاردینگ (خُردکردن) است. در نسخه اول اتریوم، با زنجیره‌ای شلوغ و پرترافیک روبه‌رو بودیم که باید کار پردازش حجم عظیمی از تراکنش‌ها را به‌دوش می‌کشید. در نسخه دوم، شاردینگ با «خُردکردن» پایگاه داده به قسمت‌های کم‌حجم‌تر، اطلاعات را میان ۶۴ زنجیره‌ کوچک‌تر به‌ نام «شارد» (Shard) تقسیم می‌کند.

هریک از این ۶۴ شارد فقط بخشی از داده‌های شبکه را در‌اختیار دارند که می‌تواند باعث کاهش نیاز به سخت‌افزارهای پیچیده و تسهیل اجرای نود شود. برای حفظ امنیت و تضمین عملکرد صحیح نیز، هریک از این شاردها باید در فواصل زمانی منظم و مشخص، سابقه‌ای از تراکنش‌های پردازش‌شده را به شبکه اصلی تحویل دهد.

نودهای فعال در هر شارد به بارگیری حجم اطلاعات کمتری احتیاج دارند که موجب می‌شود کاربران بیشتری بتوانند در شبکه و تمرکززدایی مشارکت کنند. بنابراین، شاردینگ می‌تواند به توزیع متوازن‌تر قدرت و کاهش احتمال هک و حمله به شبکه همراه باشد.

برای درک بهتر عملکرد شاردینگ، تصویر زیر را در نظر بگیرید. در چنین شرایطی، به‌واسطه تقسیم‌کردن داده‌ها و موازی‌کردن عملکرد ۱,۰۰۰ نود در ۱۰ شارد فرضی، می‌توان در مدت‌زمانی مشخص به عملکردی ده‌برابری دست یافت.

جالب است بدانید ظرفیت پردازش نسخه اول اتریوم فقط ۱۵ تراکنش‌ در ثانیه بود؛ درحالی‌که نسخه جدید به‌واسطه فناوری‌هایی همچون شاردینگ، می‌تواند در هر ثانیه تا ۱۰۰هزار تراکنش را اعتبارسنجی کند.

فناوری وب‌‌اسمبلی اتریوم

یکی دیگر از دستاوردهای بزرگ اتریوم ۲ معرفی وب‌اسمبلی اتریوم (Ethereum WebAssembly) یا به‌اختصار eWASM خواهد بود. وب‌اسمبلی قالبی بسیار کاربردی و سریع برای اجرای کدهای مختلف برنامه‌نویسی است که می‌تواند زمان اجرای وظایف را به‌حداقل برساند. به‌کارگیری قالب وب‌اسمبلی در اتریوم می‌تواند به سرعت پردازش قراردادهای هوشمند و اجرای دستورالعمل‌ها در این شبکه کمک درخورتوجهی کند.

در‌حال‌حاضر، اتریوم به‌واسطه «ماشین مجازی اتریوم» به اَبَرکامپیوتری جهانی تبدیل شده است که به کاربران اجازه می‌دهد در سرتاسر جهان با اجرای قراردادهای هوشمند و تعامل با اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز به این اَبَرکامپیوتر دسترسی داشته باشند.

با‌این‌همه، ترافیک شبکه باعث شده است تا عملکرد این ماشین مجازی بسیار کُندتر از تخمین‌های اولیه روی کاغذ باشد. جایگزینی EVM ‌با eWASM یکی از به‌روزرسانی‌های اصلی در پروژه اتریوم ۲ است که می‌تواند سرعت اجرا و مقیاس‌پذیری اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز این شبکه را چند پله ارتقا دهد.

ای‌وی‌ام بیشتر بر صحت اجرای دستورها متمرکز است تا کارایی آن‌ها؛ مسئله‌ای که نودها را وادار می‌کند با نهایت دقت ماشین مجازی اتریوم را مدیریت کنند. در‌مقابل، ای‌وازم بر زمان و کارایی اجرا تمرکز دارد و در‌عمل، منطق کدنویسی قراردادها را سریع‌تر ترجمه می‌کند.

ای‌وازم با زبان‌های مختلف کدنویسی ازجمله زبان‌های رایج سی (C) و سی‌پلاس‌پلاس (C++) سازگار است و نیازی نیست توسعه‌دهنده حتماً با کد خاص و دشوار ماشین مجازی اتریوم، یعنی سالیدیتی (Solidity)، آشنا باشد. همچنین، این قالب به‌گونه‌ای ساخته شده است که انسان به‌راحتی بتواند آن را بخواند و ایرادهای احتمالی را به‌صورت دستی رفع کند.

خرید اتریوم ۲

ازآن‌جا‌که با عرضه اتریوم ۲ ارز دیجیتال جدیدی ارائه نشده است، خرید آن درواقع همان خرید اتر به‌ روش‌های همیشگی است. گفتنی است که تقریباً تمام پلتفرم‌های معاملاتی داخلی و خارجی اتریوم را عرضه می‌کنند.

خرید اتریوم از صرافی ایرانی

راحت‌ترین روش خرید اتریوم از طریق صرافی‌های ایرانی است. در گذشته تعداد صرافی‌های ایرانی نسبت‌به امروز کمتر بود و کوین‌های جدید دیرتر در آن‌ها فهرست می‌شدند. همچنین نقدینگی این صرافی‌ها به‌شدت کم و حجم معاملات آن‌ها پایین بود. مجموعه این عوامل کاربران را به‌سمت استفاده از صرافی‌های خارجی سوق می‌داد.

البته استفاده از صرافی‌های خارجی هم برای ایرانی‌ها خالی از مشکل نبود. پشتیبانی‌نکردن از ریال و غیرممکن‌بودن احراز هویت دو نمونه از این مشکلات بود.

امروزه تعداد صرافی‌های ایرانی نسبت‌به گذشته بسیار بیشتر و امکانات آن‌ها هم بسیار متنوع‌تر است. ارزهای جدید با سرعت بیشتری در این صرافی‌ها فهرست می‌شوند، حجم معاملات آن‌ها افزایش پیدا کرده و حتی شاهد صرافی‌های غیرمتمرکز ایرانی هستیم. با این اوصاف، به نظر می‌رسد استفاده از همین صرافی‌ها گزینه راحت‌تر و معقول‌تری برای ایرانی‌ها باشد.

اگر در بین تعداد زیاد صرافی‌های ایرانی به‌دنبال صرافی‌ای هستید که بهترین نرخ خرید اتریوم را ارائه کند، پیشنهاد می‌کنیم سری به صفحه راهنمای خرید اتریوم وب‌سایت ارزدیجیتال بزنید. این صفحه قابلیت جدیدی از ارزدیجیتال است که فهرستی از مطرح‌ترین صرافی‌های ایرانی که از اتریوم پشتیبانی می‌کنند را به شما نمایش می‌دهد.

کافی است گزینه می‌خواهم اتریوم بخرم را انتخاب کنید و مقدار را تعیین کنید تا صرافی‌ها به‌ترتیب بهترین نرخ خرید برایتان فهرست شوند (همین قضیه درباره فروش هم صدق می‌کند). روی گزینه خرید/فروش در انتهای نام صرافی کلیک کنید تا به وب‌سایت صرافی منتقل شوید. واضح است که اگر پیش‌تر در صرافی موردنظر ثبت‌نام و احراز هویت نکرده‌اید، ابتدا باید این مرحله را طی کنید.

این‌‌جا بد نیست اشاره کنیم که پیش از رویداد مِرج، گروهی از جامعه اتریوم به‌ نام «اث‌دابلیو کور» (ETHW Core) که با تغییر سازوکار اجماع موافق نبودند، اعلام کردند که ۲۴ ساعت پس از به‌روزرسانی مِرج، هارد فورک جدیدی در شبکه ایجاد خواهند کرد. با این هارد فورک، شاخه‌ای از اتر به‌ نام «ETHPOW» یا «ETHW» هنوز قابل‌استخراج باقی می‌ماند.

در‌حال‌حاضر، توکن منتسب به این هارد فورک نیز با نام ETHW در بازار مبادله می‌شود؛ اما پروژه‌های بزرگی مانند چین‌لینک (Chainlink) و آوی (Aave) ترجیح دادند روی زنجیره اصلی که بنیاد اتریوم از آن پشتیبانی‌ می‌کند، به کار خود ادامه دهند. با‌توجه‌به استقبال‌نشدن از توکن ETHW و هارد فورک اتریوم پس از مِرج، در‌حال‌حاضر این توکن حدود ۳ دلار ارزش‌گذاری می‌شود. این در حالی است که قیمت فعلی اتریوم ۱,۲۱۴ دلار است!

هنگام خرید اتریوم، مطمئن شوید که توکن ETH را می‌خرید، نه ETHW!

کیف پول‌ اتریوم ۲

در اتریوم ۲ با کوین یا توکن جدیدی روبه‌رو نیستیم؛ پس، همان کیف‌پول‌های همیشگی اتریوم می‌توانند مکان‌های مناسبی برای ذخیره دارایی‌های مبتنی‌بر این شبکه باشند. کیف‌پول‌های پشتیبان اتریوم و استاندارد توکن ERC-۲۰ این بلاک چین بسیار متعدد هستند و هرکدام با‌توجه‌به ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهند، در کانون توجه طیف خاصی از کاربران قرار می‌گیرند.

به‌عنوان مثال، برخی از این کیف‌پول‌ها مانند متامسک و مای‌اتروالت زمینه تعامل با وب ۳.۰ و توکن‌های غیرمثلی را فراهم می‌کنند و برخی دیگر همچون کوینومی مناسب تازه‌واردان یا افرادی هستند که ترجیح می‌دهند با رابط کاربری ساده‌تر سروکار داشته باشند. کیف‌پول‌هایی مانند اگزودوس نیز به افراد اجازه می‌دهند با ارزهای دیجیتال متعدد به‌صورت هم‌زمان و در یک مکان کار کنند و کیف‌پول‌های سخت‌افزاری مثل لجر و ترزور هم متخصص تأمین بیشترین سطح ایمنی برای کاربران هستند.

بیشتر بخوانید: کیف پول ارز دیجیتال؛ آموزش کامل + معرفی بهترین‌ها

در‌ادامه، برخی از کیف‌پول‌های معتبر و مشهور اتریوم را فهرست می‌کنیم. باز‌هم باید اشاره کنیم که فهرست کیف‌پول‌های پشتیبان اتریوم فقط به این‌ها ختم نمی‌شود.

آینده اتریوم ۲

پس از مِرج، اتریوم رویدادهای به‌روزرسانی دیگری در پیش خواهد داشت که یکی از مهم‌ترینشان به‌روزرسانی «شانگهای» (Shanghai) است. این ارتقا به اعتبارسنج‌ها و سهام‌گذاران شبکه اجازه می‌دهد اترهای قفل‌شده خود را برداشت کنند. ارتقای «شانگهای» احتمالاً طی سه ماه اول سال ۲۰۲۳ اتفاق خواهد افتاد.

سپس، با به‌روزرسانی‌های دیگری ازجمله «سِرج» (Surge)، «اِسکِرج» (Scourge)، «وِرج» (Verge)، «پِرج» (Purge) و «اِسپِلِرج» (Splurge) روبه‌رو خواهیم بود. رویداد «سِرج» ویژگی شاردینگ را به اتریوم اضافه می‌کند و «اسکِرج» برای بهبود پردازش تراکنش‌ها و اجتناب از تمرکزگرایی شبکه اجرا می‌شود.

«وِرج» به‌دنبال بهبود مسائل فنی همچون درخت ورکل (Verkle Tree) و تسهیل مشارکت نودها در شبکه بدون نیاز به دانلود تمام بلاک چین است. «پِرج» نیز به‌دنبال کاهش حجم داده‌های شبکه و فضای موردنیاز برای ذخیره‌سازی آن‌هاست و «اِسپِلِرج» شامل مجموعه‌ای از به‌روزرسانی‌های کوچک‌تر برای بهبود عملکرد شبکه می‌شود.

مجموع این به‌روزرسانی‌ها نه‌تنها به‌نفع بهبود سرعت و کارمزد تراکنش‌هاست؛ بلکه ایجاد و اجرای اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را نیز کارآمدتر و آسان‌تر از همیشه می‌کند. درواقع، اگر اتریوم ۲ طبق پیش‌بینی توسعه‌دهندگانش کار کند، اتر می‌تواند از کالای گران‌قیمت یا ذخیره ارزش به دارایی ضروری در مصارف روزمره با پذیرش گسترده تبدیل شود. با‌این‌همه به‌گفته ویتالیک بوترین، گذار به اتریوم ۲ باید فرایندی به‌مراتب طولانی‌تر از صِرف پیاده‌سازی مدل اثبات سهام طی کند و ما هنوز در میانه مسیر این به‌روزرسانی هستیم.

سؤالات متداول درباره اتریوم ۲

این مطلب را با ارائه پاسخ‌هایی کوتاه به برخی از سؤال‌های رایج درباره اتریوم ۲ به‌پایان می‌بریم: