نگاهی جامع به اتریوم ۲.۰ (سرنیتی)

با وجود اینکه تنها چند سال از عمر اتریوم بیشتر نمی‌گذرد، این پروژه به یکی از خوش‌آتیه‌ترین پروژه‌های صنعت ارزهای دیجیتال تبدیل شده است و اهداف والایی در آینده دارد. خالق اتریوم برنامه‌نویس جوانی به نام ویتالیک بوترین است که در آن سال‌ها مجله بیت کوین را راه‌اندازی کرده بود و در آن، درباره بیت کوین مطلب می‌نوشت. از همان موقع بود که ایده ایجاد اتریوم در ذهنش شکل گرفت. مطلبی که می‌خوانید در سایت مدیوم منتشر شده است و با نگاهی اجمالی روند پیشرفت اتریوم ۲.۰ را توضیح می‌دهد.

شبکه اتریوم

بوترین در سال ۲۰۱۳، وایت پیپر اتریوم را منتشر کرد. هدف اتریوم استفاده از فناوری بلاک چین در پرداخت‌ها بود. اتریوم یک بلاک چین عمومی است و مانند هر بلاک چین دیگری، از نوع منبع باز است. بنابراین عموم مردم به آن دسترسی دارند. ارز مخصوص اتریوم، اتر یا ETH نامیده می‌شود.

وقتی می‌گوییم بلاک چین عمومی، یعنی یک پلتفرم غیرمتمرکز داریم که زبان برنامه‌نویسی خاصی را ارائه می‌کند که توسعه‌دهندگان می‌توانند از آن برای ایجاد قرارداد هوشمند استفاده کنند.

قراردادهای هوشمند در هر نود از شبکه اجرا می‌شوند و امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز موسوم به DApp را فراهم می‌کنند. این DAppها، ویژگی‌های اصلی فناوری بلاک چین را به ارث می‌برند: یعنی غیر قابل دستکاری، شفاف، قابل اعتماد و ایمن هستند.

زبان برنامه‌نویسی اتریوم

زبان برنامه نویسی اصلی اتریوم، سالیدیتی است که دکتر گوین وود (Gavin Wood) آن را طراحی کرد. سالیدیتی زبان برنامه‌نویسی شیءگرا و سطح بالایی است که برای ایجاد قراردادهای هوشمند به کار می‌رود و به شدت تحت‌تأثیر زبان‌های برنامه‌نویسی پایتون و جاوا اسکریپت است. همین امر سبب شده است نوشتن قراردادهای هوشمند با آن، برای توسعه‌دهندگان تا حدودی ساده‌تر باشد.

سالیدیتی زبان «تورینگ کامل» است، یعنی همه قابلیت‌های لازم برای پیاده‌سازی پیچیده‌ترین موارد کاربرد (use case) مورد نظر توسعه‌دهندگان را داراست. در مقابل، زبان اسکریپت که زبان برنامه‌نویسی بیت کوین است، تورینگ ناکامل است که توسعه‌دهندگان را در پیاده‌سازی برخی موارد کاربرد مورد نظرشان با محدودیت‌هایی مواجه می‌کند. در حال حاضر سالیدیتی، برای نوشتن قراردادهای هوشمند محبوب‌تر است و هر کسی که می‌خواهد قرارداد هوشمند بنویسد باید آن را یاد بگیرد.

زبان برنامه‌نویسی دیگر وایپر است که تیم اتریوم آن را طراحی کردند و در ماشین مجازی اتریوم (EVM) قابل اجراست. این زبان با این هدف طراحی شد که همزمان، روند نوشتن و خواندن قراردادهای هوشمند راحت‌تر شود. یکی از اساسی‌ترین تفاوت‌های سالیدیتی و وایپر این است که وایپر برخی از قابلیت‌های زبان‌های شیءگرا را ندارد و به همین دلیل از امنیت بیشتری برخوردار است؛ چرا که امکان اشتباه و وارد کردن باگ از جانب توسعه‌دهندگان کمتر می‌شود.

قیمت سوخت و اتر

سوخت (گَس) به واحد اندازه‌گیری هزینه‌های لازم برای انجام یک تراکنش روی شبکه اتریوم گفته می‌شود. هر بار که یک قرارداد هوشمند تراکنشی را اجرا می‌کند، باید سوخت مصرف کند. این سوخت برای تغذیه قرارداد هوشمند در هنگام انجام تراکنش ضروری است. پرداخت این سوخت از طریق اتر انجام می‌شود.

مشکلات و چالش‌های پیش‌روی اتریوم

مشکل اصلی که اتریوم با آن روبه‌روست، مقیاس‌پذیری است. این شبکه قرار است «کامپیوتر جهانی» باشد، اما فقط می‌تواند ۱۵ تراکنش را در هر ثانیه بررسی کند. این در حالی است که شرکت‌های خصوصی مانند ویزا می‌توانند ۴۵,۰۰۰ تراکنش را در ثانیه اجرا کنند. اگر اتریوم می‌خواهد به پذیرش گسترده‌ای دست یابد، باید ابتدا این مشکل را حل کند. با این کار امکان ایجاد پروژه‌های بهتر و سودمندتر روی اتریوم فراهم می‌شود. برای درک اهمیت این مشکل، کریپتوکیتیز را در نظر بگیرید که در سال ۲۰۱۷، به محبوبیت بسیار زیادی دست یافته بود. در همان روزهای نخست انتشار این بازی، حجم عظیمی از تراکنش‌ها از طریق قراردادهای هوشمند اجرا شدند که به کاهش سرعت شبکه و اختلال در آن انجامید. به همین دلیل بررسی تراکنش‌ها با تأخیر قابل ملاحظه‌ای صورت می‌گرفت.

مشکل دیگر اتریوم، امنیت است. برخی از پروژه‌های روی این پلتفرم با طراحی ضعیفی که داشتند راه را برای هکرها باز کردند که این سبب شد مبلغ قابل توجهی از وجوه در این شبکه از دست برود. بنابراین اتریوم باید ابزارهایی را برای امنیت بیشتر قراردادهای هوشمند به توسعه‌دهندگان ارائه دهد، بدون اینکه قابلیت‌های زبان سالیدیتی را دستخوش تغییرات ناخواسته کند.

مشکل بعدی قیمت اتر و هزینه سوخت است که روند اجرای تراکنش‌ها را با مشکل مواجه می‌کنند و در برخی موارد این مبالغ آن قدر بالاست که ارزش انجام آن تراکنش را ندارد. مخصوصا برای اعتبارسنج‌های اتریوم که در حال حاضر برای اجرای نودها با الگوریتم اجماع اثبات کار، باید برق زیادی مصرف کنند که در بسیاری از موارد چیز زیادی عایدشان نمی‌شود.

علاوه بر موارد بالا، نگرانی‌های دیگری هم وجود دارند که در آینده باید به آنها رسیدگی شود. هنوز دانش عمومی افراد درباره اتریوم کم است و تجربه کاربری برنامه‌های غیرمتمرکز هم به کیفیتی که باید، نرسیده است. اگر این مشکلات حل نشوند، اتریوم و برنامه‌های غیرمتمرکز روی آن نمی‌توانند به پذیرش گسترده جهانی دست یابند.

حالت فعلی اتریوم

اکوسیستم اتریوم در چند سال اخیر پیوسته رشد کرده است، هر چند هنوز هم با مشکلات زیادی مواجه است. ارز این پلتفرم که اتر نام دارد، دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان از نظر ارزش بازار به شمار می‌رود. زبانی که استفاده می‌کند (سالیدیتی)، محبوب‌ترین زبان برنامه‌نویسی بلاک چین است. جامعه توسعه‌دهندگان آن از برجسته‌ترین افراد تشکیل شده‌اند (که ارزش این پروژه را نشان می‌دهد). هر چه یک پلتفرم توسعه‌دهندگان بیشتر و قوی‌تری داشته باشد، پروژه‌های مفیدتر و ارزشمندتری می‌توانند روی آن ایجاد شوند. در طی این سال‌ها، تعداد زیادی از پروژه‌های خوب، متوسط و البته کلاهبرداری را دیده‌ایم که روی اتریوم ایجاد شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷، شاهد این بودیم که چطور به دلیل «تب عرضه اولیه سکه» و بازارهای صعودی، تعداد پروژه‌های ایجاد شده روی اتریوم به شدت افزایش یافت. واقعیت این است که فقط تعدادی از آن پروژه‌ها بقایشان را حفظ کردند و این تعداد در سال‌های آینده کمتر هم خواهد شد. هنوز جمع کثیری از مردم برنامه‌های غیرمتمرکز را نمی‌پذیرند که دلیل آن را باید سطح پیشرفت نه چندان زیاد پلتفرم و فقدان درک کلی افراد از فناوری آن دانست. با این اوصاف، در سال گذشته، تعدادی پروژه در رابطه با بازی‌ها، شرط‌بندی و پروژه‌های مالی وجود داشته‌اند که به خوبی رشد کرده و به پایگاه کاربری قابل‌توجهی دست یافته‌اند.

فازهای توسعه اتریوم

توسعه اتریوم در چهار مرحله متفاوت برنامه‌ریزی شد. هدف از هر مرحله، وارد کردن ویژگی‌های بیشتر و حل مشکلات بود. هر مرحله دربردارنده «نسخه‌های فرعی» موسوم به هاردفورک‌ها است که عملکرد سیستم را به روشی تغییر می‌دهند که با پیشینه‌اش سازگاری ندارد. در ادامه به گاه‌شمار اصلی مراحل پیشرفت و توسعه اتریوم و هاردفورک‌های میانی آن می‌پردازیم:

بلاک شماره ۰ – فرانتیر

فرانتیر، مرحله اولیه توسعه اتریوم بود که از ۳۰ جولای ۲۰۱۵ تا مارس ۲۰۱۶ طول کشید.

بلاک شماره ۲۰۰,۰۰۰ – عصر یخبندان

عصر یخبندان، هاردفورکی برای افزایش سختی شبکه به صورت نمایی بود تا انگیزه‌ای برای ماینرها باشد تا برای گذار از الگوریتم اثبات کار به الگوریتم اثبات سهام آماده شوند.

بلاک شماره ۱,۱۵۰,۰۰۰ – هوم استد

مرحله دوم توسعه اتریوم که در مارس ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد.

بلاک شماره ۱,۱۹۲,۰۰۰ – دائو

این هاردفورک خسارت‌های قربانیان در جریان هک دائو (سازمان خودگردان غیرمتمرکز) را جبران کرد و سبب شد اتریوم و اتریوم کلاسیک از هم جدا و به دو سیستم کاملا مخالف هم تبدیل شوند.

بلاک شماره ۲,۴۶۳,۰۰۰ – تنجرین ویسل

هاردفورک دیگری برای تغییر محاسبات سوخت که با افزایش هزینه‌ها برای عملیات سنگین از حملات منع از سرویس (DoS) جلوگیری می‌کند.

بلاک شماره ۲,۶۷۵,۰۰۰ – اسپیریوس دراگون

هاردفورکی که بردارهای بیشتری از حملات منع از سرویس (DDoS) را بررسی می‌کند و نوعی سازوکار محافظتی در برابر اجرای مجدد حمله به شمار می‌رود.

بلاک شماره ۴,۳۷۰,۰۰۰- متروپلیس بیزانس

این سومین مرحله از توسعه اتریوم بود که در اکتبر ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد. بیزانس اولین هاردفورک از دو هاردفورک متروپلیس بود.

بلاک شماره ۷,۲۸۰,۰۰۰ – کنستانتینوپل

کنستانتینوپل یا قسطنطنیه، دومین هاردفورک از مرحله متروپلیس است که در فوریه ۲۰۱۹ تکمیل شد. این هاردفورک همچنین شامل به‌روزرسانی دیگری با عنوان پیترزبورگ برای حل مشکلات امنیتی است.

بلاک شماره ۹,۰۵۶,۰۰۰ – استانبول

فعال‌سازی این هاردفورک برای ۴ دسامبر ۲۰۱۹ برنامه‌ریزی شده است (۱۳ آذر) و علاوه بر راه‌حل‌های امنیتی، شامل انگیزه‌های بیشتری برای انتقال از اثبات کار به اثبات سهام خواهد بود.

سرنیتی – اتریوم ۲.۰

سرنیتی آخرین مرحله از توسعه اتریوم است. در این مرحله، اتریوم ۲.۰ معرفی خواهد شد که بلاک چین جدید اتریوم است. از مهم‌ترین ویژگی‌های سرنیتی این است که از اثبات سهام استفاده می‌کند و ماشین مجازی اتریوم جدید به شمار می‌رود. بحث‌ها و شایعات زیادی پیرامون زمان راه‌اندازی سرنیتی وجود دارد. این فاز عظیم به مرحله‌های فرعی متفاوتی تقسیم می‌شود که نقشه مسیر آن به صورت زیر است:

• فاز صفر: زنجیره بیکن (Beacon chain) / سه ماهه اول ۲۰۲۰
• فاز ۱: زنجیره شارد (shard chain) / سال ۲۰۲۱
• فاز ۲: ماشین مجازی جدید اتریوم (eWASM) / سال ۲۰۲۱
• فاز ۳: بهبود مستمر / ۲۰۲۲

اتریوم ۲.۰

اتریوم ۲.۰ اصطلاحی است که برای توضیح همه به‌روزرسانی‌های آینده سرنیتی به کار می‌رود. این به‌روزرسانی‌ها اتریوم را به بلاک چین مقیاس‌پذیرتر، سریع‌تر و بهتری تبدیل می‌کنند. بر اساس گفته‌های دنی رایان (پژوهشگر اتریوم)، اهداف اصلی طراحی اتریوم ۲.۰ عبارتند از:

• انعطاف‌پذیری: برای اینکه شبکه بتواند حتی زمانی که بسیاری از نودها آفلاین می‌شوند به کار خود ادامه دهد.
• امنیت: استفاده از رمزنگاری و تکنیک‌های طراحی که که امکان مشارکت گسترده اعتبارسنج‌ها را در کل و در واحد زمان فراهم می‌کند.
• سادگی: کاهش میزان پیچیدگی، حتی اگر به بهای حذف بخشی از کارایی‌های آن باشد.
• ماندگاری: به این معنا که همه اجزای شبکه در برابر محاسبات کوانتومی ایمن‌سازی شوند. محاسبات کوانتومی، شبکه را در برابر هک‌ها آسیب‌پذیر می‌کنند و بنابراین این ویژگی، آن را برای زمانی که محاسبات کوانتومی به طور کامل در دسترس باشند آماده خواهد کرد.
• تمرکززدایی: برای این کار باید امکان مشارکت لپتاپ‌های معمولی برای بررسی شاردها (شامل هر اعتبارسنجی سیستمی مانند زنجیره بیکن) فراهم شود. این ویژگی به دستگاه‌های محاسباتی نه چندان قوی هم اجازه می‌دهد تا به عنوان اعتبارسنج در شبکه شرکت کنند.

برای دانستن اینکه چطور می‌توان به همه اینها دست یافت، بیایید جزئیات هر فاز از سرنیتی را بررسی کنیم:

فاز صفر: زنجیره بیکن

زنجیره بیکن یک بلاک چین مجزا از بلاک چین اصلی اتریوم خواهد بود. این زنجیره جدید دارای الگوریتم اجماع اثبات سهام است و به صورت موازی با بلاک چین اصلی اتریوم که از اثبات کار استفاده می‌کند اجرا خواهد شد. در ابتدا این بلاک چین فقط برای سادگی کار ایجاد می‌شود و از قراردادهای هوشمند یا حساب‌ها پشتیبانی نخواهد کرد.

اتریوم درست مانند بیت کوین از الگوریتم اجماع اثبات کار استفاده می‌کند. این الگوریتم در اتریوم، اتهش (Ethash) نامیده می‌شود. در زنجیره بیکن، الگوریتم اثبات سهام را با عنوان کسپر خواهیم داشت. وارد کردن کسپر به عنوان جایگزین اتهش، چندین بار در طی سال‌های گذشته به تعویق افتاده است و ناگزیر منجر به غیر فعال‌سازی بمب سختی و به تأخیر افتادن انتقال از اثبات کار به اثبات سهام شده است.

توضیحی کوتاه درباره اثبات سهام

در اجماع اثبات سهام، بلاک چین مجموعه‌ای از اعتبارسنج‌ها را ردیابی می‌کند و هر کسی که ارز اصلی آن بلاک چین (که در مورد اتریوم همان اتر است) را در اختیار دارد، می‌تواند با ارسال انواع خاصی از تراکنش‌ها که اترهای آنها را به عنوان وثیقه مسدود می‌کند به یک اعتبارسنج تبدیل شود. این اعتبارسنج‌ها بلاک معتبر بعدی را پیشنهاد و به آن رأی می‌دهند. اهمیت رأی هر اعتبارسنج به میزان وثیقه‌ای (سهام) که در اختیار شبکه گذاشته است بستگی دارد.

اگر اکثریت اعتبارسنج‌ها بلاکی را نامعتبر اعلام کنند، آن اعتبارسنجی که بلاک نامعتبر را ایجاد کرده است اترهایی را که در شبکه گذاشته است از دست خواهد داد. در مقابل، اگر یک اعتبارسنج بلاک معتبری را ایجاد کند که اکثریت آن را تأیید کنند، به تناسب مقدار وثیقه‌اش پاداش دریافت می‌کند. به دلیل همین سیستم پاداش و مجازات، اثبات سهام اعتبارسنج‌ها را وادار می‌کند تا صادقانه عمل کنند و از قوانین اجماع پیروی کنند.

ETH۲: اتر جدید

ویژگی دیگر این مرحله معرفی ETH2 است که دارایی جدیدی برای اعتبارسنج‌ها روی زنجیره بیکن خواهد بود. ETH2 پاداش تأیید تراکنش‌ها در این زنجیره است و با اتر قدیمی هم می‌توان آن را خریداری کرد. البته در ابتدای کار، راهی برای برداشت این اتر جدید از زنجیره بیکن وجود نخواهد داشت. اگر کسی می‌خواهد اعتبارسنج زنجیره جدید باشد، حداقل باید به اندازه ۳۲ اتر در زنجیره اصلی سهام داشته باشد.

فاز ۱: زنجیره‌های شارد

شاردینگ روشی برای مقیاس‌پذیر کردن شبکه است که در آن امکان اجرای تراکنش‌ها به صورت موازی فراهم می‌شود. هدف آن کمک به مقیاس‌پذیری تراکنش‌ها از طریق تقسیم شبکه به چندین شارد است. این کار به شبکه امکان بررسی همزمان تراکنش‌های بسیار بیشتری را می‌دهد. به گفته ویتالیک بوترین، شاردینگ اتریوم را به نوعی مجمع‌الجزایر تبدیل می‌کند:

این طور تصور کنید که اتریوم به هزاران جزیره تقسیم شده است. هر جزیره می‌تواند کارهای خودش را انجام دهد و هر یک خصوصیات منحصر به فرد خودشان را دارند. ساکنان این جزیره‌ها همان حساب‌ها هستند که می‌توانند با یکدیگر تعامل برقرار کنند و آزادانه از همه ویژگی‌های آن بهره‌مند شوند. اما اگر بخواهند با سایر جزایر ارتباط برقرار کنند، باید از نوعی پروتکل استفاده کنند.

شاردینگ در زنجیره بیکن وارد خواهد شد و در ابتدا ۱۰۰ شارد خواهد داشت. همه اعتبارسنج‌ها از شارد خودشان تراکنش‌ها را تأیید خواهند کرد. البته در اولین فاز، هیچ قرارداد هوشمند، حساب یا دارایی قابل اعتبارسنجی نخواهد بود.

با اینکه شاردینگ مقیاس‌پذیری بیشتری را به ارمغان خواهد آورد، اما موانعی هم وجود دارند که باید رفع شوند. در شاردینگ، اعتبارسنج‌ها یک استخر کوچک از تراکنش‌ها را برای تأیید در اختیار دارند که این حمله ۵۱ درصدی را آسان‌تر می‌کند. چرا که آنها فقط کافی است ۵۱% از توان محاسباتی (یا سهام) شاردی را که در آن هستند به دست آورند نه کل شبکه را و این خیلی ساده‌تر است.

همچنین این روش می‌تواند به تمرکزگرایی بیشتری منجر شود؛ چرا که هر شارد می‌تواند شامل گروه کوچکی از اعتبارسنج‌ها برای تأیید بلاک‌ها باشد. اگر بخواهیم چنین تمرکزی ایجاد نشود باید آزمایش‌های بیشتری صورت گیرد تا اطمینان یابیم که همه اعتبارسنج‌ها به شکل تصادفی انتخاب می‌شوند. در این صورت از تمرکزگرایی و خطر حمله جلوگیری به عمل خواهد آمد. باید منتظر باشیم و ببینیم که این مرحله چطور پیاده‌سازی خواهد شد.

فاز ۲: eWASM (ماشین مجازی اتریوم جدید)

پیش از وارد شدن به مبحث ماشین مجازی جدید بهتر است توضیح کوتاهی درباره EVM ارائه دهیم.

EVM یا ماشین مجازی چیست؟

اتریوم شبکه‌ای غیرمتمرکز است که به عنوان یک «ابر کامپیوتر» عمل می‌کند. همه نودهای سیستم باید قراردادهای هوشمندی را که برای انجام تراکنش‌ها روی بلاک چین نوشته شده‌اند اجرا کنند. ماشین مجازی اتریوم (EVM) همان سیستمی است که امکان اجرا شدن قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. این ماشین مجازی قلب شبکه اتریوم است. می‌توان آن را به عنوان کامپیوتر غیرمتمرکز جهانی تصور کرد که شامل میلیون‌ها شیء اجرایی است که هر یک از آنها انبار داده‌های دائمی خودشان را دارند.

اگر بخواهیم از دیدگاه فنی‌تری به آن نگاه کنیم، ماشین مجازی اتریوم بر مبنای پشته (استک) است که بایت‌کد (دستورالعمل‌های زبان ماشین) را اجرا می‌کند. قراردادهای هوشمند به زبان‌های سطح بالا مانند سالیدیتی نوشته می‌شوند و به صورت بایت‌کد کامپایل یا تفسیر می‌شوند تا بتوانند روی ماشین مجازی اتریوم اجرا شوند.

بیشتر بخوانید: اتریوم چگونه کار می کند؟

اما مشکل ماشین مجازی اتریوم فعلی چیست؟

یکی از مشکلات اصلی ماشین مجازی فعلی این است که تراکنش‌ها را به صورت پی‌درپی و دنباله‌ای بررسی می‌کند. با تغییراتی مانند اثبات سهام و شاردینگ، لازم است تراکنش‌ها به صورت موازی بررسی شوند و ماشین مجازی فعلی برای این هدف مناسب نخواهد بود.

ماشین مجازی جدید

ماشین مجازی جدید که eWASM نامیده می‌شود، مخفف وب اسمبلی اتریوم (Ethereum WebAssembly) است. وب اسمبلی یک استاندارد باز است که قالب کد باینری قابل حمل (پرتابل) را برای برنامه‌های اجرایی تعریف می‌کند. با این معماری جدید، ماشین مجازی عملکرد بهتری خواهد داشت و امکان پشتیبانی از قراردادهای هوشمند، حساب‌ها، حالت‌ها و موارد بیشتری را روی بلاک چین جدید فراهم می‌کند. پیشرفت eWASM فعلا در مراحل اولیه قرار دارد و برای انتشار در سال ۲۰۲۱ برنامه‌ریزی شده است. هنوز پژوهش‌های بیشتری باید درباره این فاز انجام شود.

فاز ۳: بهبود مستمر

«بهبود مستمر» نامی است که همه تغییرات آینده، راه‌حل‌ها، بهینه‌سازی‌های مراحل قبلی و هر چه در این مسیر انجام شده است را در بر دارد. متأسفانه درباره این فاز اطلاعات چندانی در دست نیست، چرا که قرار است در سال ۲۰۲۲ کلید بخورد. چیزی که می‌دانیم این است که فناوری‌های زیر پیاده‌سازی خواهند شد:

• تراکنش‌های بین شاردی (کراس شارد)؛
• کلاینت‌های سبک‌تر؛
• Super-square charting؛
• Closer ties.

اتریوم ۲.۰ چه معنایی برای حوزه رمزنگاری دارد؟

قبل از هر چیز باید دانست که اتریوم ۲.۰ تغییری نیست که یک شبه اتفاق بیفتد. راه‌اندازی اولیه آن در ۴ مرحله برنامه‌ریزی شده است، اما این بدان معنا نیست که پیشرفت آن به همین مراحل ختم خواهد شد یا اینکه هیچ تأخیر یا تغییری در طی مسیر وجود نخواهد داشت. مانند هر نرم‌افزار دیگری، برای اتریوم هم نسخه نهایی وجود ندارد. همیشه باید بهینه‌سازی‌هایی در آن انجام داد و مشکلات احتمالی موجود را حل کرد.

اتریوم یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین پروژه‌ها در فضای رمزنگاری است و بسیاری از پروژه‌های دیگر به آن وابسته‌اند. اتریوم به خوبی از جانب جامعه توسعه‌دهندگانش و نیز سرمایه‌گذاران مختلف حمایت می‌شود. بخش‌های بسیار زیادی وجود دارند که سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری روی آینده اتریوم انجام داده‌اند و به همین دلیل فشار زیادی از هر طرف برای موفقیت این پروژه وجود دارد. اگر تیم اتریوم با موفقیت آن را اجرا کند، یک بلاک چین عمومی کاملا مقیاس‌پذیر خواهیم داشت که به هدف اصلی اتریوم یعنی تبدیل شدن به «ابر کامپیوتر جهان» بسیار نزدیک است. به جز این، اتریوم به دنیا نشان خواهد داد که «رویای بلاک چین» تحقق یافتنی است.

وقتی این اتفاق رخ دهد، توسعه‌دهندگان و سرمایه‌گذاران بیشتری جذب آن خواهند شد تا پروژه‌های فوق‌العاده خودشان را روی بلاک چین‌های عمومی قرار دهند. برای دانستن اینکه چطور پروژه‌هایی که در حال حاضر روی بلاک چین اتریوم ۱.۰ هستند به زنجیره جدید منتقل خواهند شد و چه اتفاقی برای فضای رمزنگاری خواهد افتاد، باید به خوبی روند پیشرفت اتریوم ۲.۰ را در سال‌های پیش‌رو دنبال کنیم. فقط گذشت زمان می‌تواند بگوید که چگونه و چه زمانی همه این رویدادها رخ خواهند داد.