پنج نشانه که به عقیده تحلیل‌گران نشان‌دهنده روند صعودی است

آفرین
همه چیزایی که گفته مثل عطسه مگس آفریقایی میمونه
آدم وقتی یه چیزی تو کله اشه هزار دلیل براش میتراشه که اونو ثابت کنه ولی ممکنه اون چیز فقط یه خیال باشه این همه اختلاف بین آدما به خاطر همینه
آدما اکثرشون تفاوت بین دلیل واقعی با توجیه رو نمیدونن. تو علم منطق به اولی میگن دلیل که که معمولا قطعیه و به دومی میگن اماره یا نشانه که ظنیه و قطعی نیست و یه چیز سومی هم که بهش میگن شک. بیشتر چیزهایی که آدما به عنوان دلیل مطرح میکنن از نوع شک هست. دلیل قطعی دلیل واقعی و ثابت کننده هست و اماره که ظنی هست رو بعضی وقتا میشه با اغماض دلیل حساب کرد ولی تا زمانی میشه کمی بهش توجه کرد که دلیلی بر خلاف اون پیدا نشه ولی خیلی وقتا دلیل خلافش پیدا میشه. اما شک به هیچ عنوان قابل اعتنا نیست.
مشکل خیلی از تحلیلگرها اینه که به نشانه هایی متوسل میشن که قبلا چندین بار تصادفا با یک رویداد مقارن شدن. به این کار استقرای ناقص میگن. استقرای ناقص معمولا نقض میشه و به عنوان دلیل نمیشه روش حساب کرد. روزی جهانگردی فرانسوی از روستایی در ایران میگذشت. این روستا نزدیک به هزار نفر جمعیت داشت. از دروازه روستا که وارد شدن اولین فردی که دید چشمانی آبی داشت. کمی بعد دومین فرد را دید که او هم چشمانی آبی داشت. وقتی از روستا خارج میشد ششمین فرد را نیز دید که مجموعا تمام این شش فرد چشمانی آبی داشتند. جهانگرد در سفرنامه خود نوشت من در ایران از روستایی گذشتم که تمام مردم آن چشمانی آبی داشتند و نام آن روستا فلان بود. شخصی مطلع بعدها درباره آن سفرنامه نوشت که از جمعیت هزار نفری آن روستا در آن زمان جمعا هفت نفر چشم آبی در آن روستا بوده اند که تصادفا آن جهانگرد شش تای آن ها را دیده بوده است و هیج کس دیگری را ندیده بود. بنابراین نتیجه گرفته بود که تمام جمعیت آن روستا چشمانی آبی دارند. ولی این نتیجه یه استقرای ناقص هست و حکمی که توش هست یه حکم غلط و باطله یعنی به راحتی با یه ذره جست و جوی بیشتر نقض میشه.
اینا رو برای رضای خدا نوشتم که آقای ناصرفلاح متوجه بشن که خیلی از نوشته های سایت ها و تحلیل تحلیلگرها اصلا قابل اعتنا نیستن