صرافی‌های بدون احراز هویت به‌اندازه صرافی‌های دارای احراز هویت اجباری مطمئن هستند؟
بسیاری از افراد صرافی‌های ارز دیجیتال یا به‌طور کلی پلتفرم‌هایی را که احراز هویت در آنها اجباری است، مانعی در برابر تحقق ایده اولیه بیت کوین در فراهم‌کردن بستری برای انجام تراکنش‌های همتا‌به‌همتا به‌صورت ناشناس می‌دانند. با این حال، مقامات و قانون‌گذاران رسمی سراسر جهان همچنان اصرار به رواج بیشتر احراز هویت کاربران و استفاده از روش‌های مقابله با پول‌شویی میان پلتفرم‌های ارز دیجیتال دارند و این دو سیاست را ابزاری برای حفظ امنیت سرمایه‌گذاران و محافظت از آنها در برابر کلاهبرداری‌های مالی معرفی می‌کنند.
به گزارش کوین تلگراف، در حالی که اکثر صرافی‌های مطرح بین‌المللی انطباق فعالیت‌های خود با مقررات نهادهای نظارتی را آغاز کرد‌ه‌اند تا از رقابت پذیرش ارزهای دیجیتال میان شهروندان کشورهای مختلف جا نمانند، کاربران همچنان این انتخاب را دارند که معاملات خود را در صرافی‌هایی انجام دهند که احراز هویت در آنها اجباری نیست و حریم خصوصی آنها تا حد زیادی هنگام کار با این پلتفرم‌ها حفظ می‌شود؛ اما آیا فعالیت در صرافی‌هایی که احراز هویت اجباری ندارند به‌معنای پذیرش ریسک بیشتر و امنیت کمتر برای معامله‌گران است؟ در ادامه به این پرسش که احتمالاً ذهن بخشی از معامله‌گرانی ایرانی را هم درگیر خود کرده است، پاسخ می‌دهیم.
بحث، بحث اعتماد است
ناشناس‌بودن یا مشخص‌نبودن هویت معامله‌گران ارزهای دیجیتال، معمولاً به دو صورت شدنی است. مالکان صرافی‌های متمرکز ارز دیجیتال معمولاً به این خاطر احراز هویت را برای کاربران خود اجباری نمی‌کنند تا از برخی پیگیری‌های قانونی در امان بمانند و مجبور به پاسخ‌گویی به مقامات نباشند. در نتیجه، کاربران باید اعتماد زیادی به افرادی داشته باشند که مسئول اداره این صرافی‌ها هستند.
از سوی دیگر، صرافی‌های غیرمتمرکزی نظیر «dYdX» هم هستند که از پروتکل‌هایی بدون نیاز به اعتماد (Trustless) استفاده کرده و نوعی پلتفرم معاملاتی ارائه می‌کنند که خودِ جامعه آن پروژه مدیریت و کنترل آن را بر عهده دارد. در این برنامه‌های غیرمتمرکز با اینکه هیچ احراز هویتی در کار نیست، حس اعتماد به کاربران القا می‌شود.
در نتیجه، اگر قصد فعالیت در پلتفرمی را دارید که احراز هویت در آن اجباری نیست، بررسی سابقه و شناسایی افرادی که آن صرافی را اداره می‌کنند، اهمیت بسیار زیادی خواهد داشت.
چیزی در بلاک چین مخفی نمی‌ماند
در حالی که طرفداران سیستم‌های مالی سنتی، ارزهای دیجیتال را به‌عنوان ابزاری برای تسهیل پول‌شویی به تصویر می‌کشند، تعداد تراکنش‌های وابسته به فعالیت‌های غیرقانونی که با ارزهای دیجیتال انجام می‌شود، سال‌به‌سال در حال کاهش است. استفاده از ارزهای دیجیتال به‌شکلی که نیاز به ارائه مدارک هویتی و احراز هویت نباشد، کار ساده‌ای است؛ اما بررسی‌های پلتفرم تحلیلی چین‌آلایسیس (Chainalysis) نشان می‌دهد که تنها ۰.۱۵درصد از کل تراکنش‌های انجام‌شده با ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۲۱ با فعالیت‌های مجرمانه در ارتباط بوده است.
علاوه بر این، داده‌ها و سوابق تغییرناپذیری که در بلاک چین‌های مختلف ثبت می‌شود، به مقامات این امکان را می‌دهد تا تراکنش‌های موردنظر خود را ردیابی و مالکان آنها را شناسایی کنند و همین موضوع مجرمان را از استفاده از ارزهای دیجیتال، چه در پلتفرم‌های با احراز هویت اجباری و چه بدون احراز هویت، باز می‌دارد.
ماهیت غیرقابل‌تغییر بلاک چین‌ها به مقامات سراسر جهان این امکان را می‌دهد تا افراد کلاهبردار و متقلب را شکار کرده و کسانی را که درگیر پول‌شویی و مخفی‌کردن منشأ منابع مالی حاصل از فعالیت‌های مجرمانه هستند، شناسایی کنند.
همچنین بخوانید: مهاجرت از بایننس؛ برای ترید به کجا برویم؟ معرفی جایگزین‌ها
یادآوری: بدون داشتن کلیدهای خصوصی، ارز دیجیتالی هم در کار نیست
یکی از مهم‌ترین نگرانی‌هایی که هنگام کار با صرافی‌های متمرکز برای کاربران پیش می‌آید، نداشتن کنترل کامل بر دارایی‌هایشان است. وقتی ارزهای دیجیتالتان را به یک صرافی متمرکز واریز می‌کنید، در واقع مانند این است که کلید خصوصی خود را در اختیار این پلتفرم قرار داده باشید.
فعالیت در صرافی‌های متمرکزی که سابقه آنها بررسی نشده و احراز هویت اجباری ندارند، کاربران را در معرض خطر ازدست‌دادن سرمایه‌شان قرار می‌دهد. درست است که فعالیت در تمام صرافی‌های متمرکز، چه با احراز هویت اجباری و چه بدون احراز هویت، مستلزم تحویل دارایی‌ها به یک شخص ثالث است؛ اما صرافی‌های دارای احراز هویت اجباری به‌طور کلی بیش از نمونه‌های بدون احراز هویت، میان سرمایه‌گذاران و مقامات اعتبار دارند.
پاسخ این سؤال هم که آیا صرافی‌های بدون احراز هویت اجباری امن هستند یا نه، به تفاوت‌های ظریفی بستگی دارد که در این مطلب به آنها اشاره کردیم. چه با احراز هویت و چه بدون انجام آن، سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال همواره در برابر ریسک‌هایی که منشأ خارجی دارند، آسیب‌پذیر هستند؛ مانند سوءنیت مالکان صرافی‌های متمرکز و اتخاذ مدل‌های کسب‌وکار مشکوک به کلاهبرداری. این نکته را هم در نظر داشته باشید که دولت از صرافی‌های ارز دیجیتال و کاربران آنها پشتیبانی خاصی به عمل نمی‌آورد.
علاوه بر این، فعالیت با حساب‌هایی که احراز هویت نشده‌اند، همواره محدودیت‌هایی را مثل کاهش سقف برداشت روزانه، توکن‌های در دسترس و دیگر خدمات ارائه‌شده در صرافی، برای کاربران ایجاد می‌کند.
متاسفیم که این مطلب نتوانسته نظر شما را جلب کند. لطفا با نظرات و پیشنهادات خود، ما را در بهبود همیشگی سایت یاری دهید.